Ljúffengt Risotto með dásamlegum kantarellum og gnægð af Parmaosti

Alvöru risotto með dásamlegum kantarellum. En ein veislumáltíðin!

Verið velkomin í heimsókn á; Lækninn í Eldhúsinu! Og svo er ég auðvitað með síðu á Facebook - The Doctor in the Kitchen. Væri ykkur sérlega þakklátur ef þið lituð í heimsókn og smelltuð á LIKE hnappinn - þeas ef þið kunnið við lesturinn! 

Ofnbakaður lax með mangó chutney, grilluðum kúrbit og hrísgrjónum

 

Svona matur er upplagður fyrir fallega haustdaga. Ferskur ofnbakaður lax með mangóchutney, hunangi og vorlauk. Hægt er að lesa færsluna og skoða myndirnar á nýja blogginu mínu.

Verið velkominn í heimsókn á nýju bloggsíðuna mína: Læknirinn í Eldhúsinu! 

Svo getið þið alltaf kíkt við á Facebook: The Doctor in the Kitchen!

Bon appetit! 

 

Langeldaður Marókóskur lambaframpartur með couscous salati og jógúrtsósu

Kæru lesendur

Ég er að gera tilraunir með nýtt viðmót á blogger síðunni minni þannig að síðan mín verði meira aðgengileg og auðveldari í notkun. 

Ég býð ykkur í heimsókn á Lækninn í Eldhúsinu - þar sem má lesa meira um þennan frábæra rétt sem ég gerði nýverið! 

Minni svo einnig á Facebook síðuna mína - The Doctor in the Kitchen! 

Bon appetit!

Einföld opin BLT samloka

 

Þetta verður ekki öllu einfaldara. Rista brauð á pönnu. Smyrja síðan með vænu lagi af góðu mayonaise (helst heimagerðu, hafi maður verið í stuði). Nóg af grænu salati, nokkrar sneiðar af tómötum - gulum og rauðum. Og svo nokkrar sneiðar stökku beikoni. Nokkur söxuð lauf af steinselju.

Bon appetit!

 P.s. Býð lesendum í heimsókn á nýja vefslóð - er að kanna ný viðmót á blogginu mínu - endilega leggið inn ykkar athugasemdir! Velkominn á Lækninn í eldhúsinu! 

Safaríkur grillaður kalkúnn með bestu ofnkartöflunum, baunum og ljúffengri sósu

Það er kannski síðasti sjéns að koma með grilluppskriftir. Núna þegar fer að hausta fara margir grillmeistarar að draga tjöld yfir grillin sín og hengja upp grilltangirnar sínar yfir vetrarmánuðina. Þetta verður kannski til þess að menn haldi ótrauðir áfram. Ætli ég verði ekki að sýna lit og grilla eitthvað um helgina þrátt fyrir að það spáin sé ekki grillvæn. Annars gerði ég þessa uppskrift síðla sumars þegar mágkona mín og fjölskylda hennar voru í heimsókn. 

Ég hef aldrei grillað kalkúnn áður. Kalkún tengi ég sjálfkrafa við jólin og hef ég bloggað um þau ævintýri við hver jól núna síðastliðin ár. Ég hef þó einstaka sinnum eldað kalkúnabrjóst, seinast fyrir rúmum tveimur árum og það var alveg ljúffengur réttur - sjá hér. Ég rakst á þennan kalkún þegar ég var að versla í sumar í ICA búðinni sem er hérna í grenndinni. Þá voru sænskir kalkúnar á tilboði frá fyrirtækinu Ingelstad sem er hérna á Skáni og ég skellti mér á einn slíkan - þá nokkuð óviss um hvað ég ætlaði síðan að gera við hann. 

Ég kíkti í matreiðslubækurnar mínar - Mastering the Grill, Stéphane Reynaud's Barbecue, Barbecue Secrets: Unbeatable Recipes, Tips and Tricks from a Barbecue Champion, How to Grill, The Barbecue! Bible: Over 500 Recipes og googlaði aðeins á netinu og komst að þeirri niðurstöðu að þessi aðferð yrði besta lausnin - alltént voru margir grillmeistarar á umræðuvefjum sammála - og því til lítils annars en að láta slag standa. Og við urðum ekki svikin!

Safaríkur grillaður kalkúnn með bestu ofnkartöflunum, baunum og ljúffengri sósu

Ég sótti ferskar kryddjurtir útí garð; salvíu, timian og svo rósmarín. 

Ég hakkaði niður allar kryddjurtirnar. Ilmurinn sem stígur upp af trébrettinu er auðvitað alveg dásamlegur - barrilmurinn af rósmarínu og sætan sem kemur af saxaðri salvíu er auðvitað stórkostleg.

 

Bræddi 100 gr af íslensku smjöri (mamma kemur reglulega með sendingu handa mér) í potti og þegar það var bráðið bætti ég kryddjurtunum saman við (glöggir munu sjá að kryddjurtirnar eru í heilu lagi - aðeins of bráður á mér og þeim var snarlega lyft upp aftur og saxaðar :-). 

Hitaði kryddjurtirnar líttillega í smjörinu til að ná enn meira bragði.

 

Kryddsmjörinu var síðan hellt yfir kalkúninn og hann penslaður bak og fyrir.

 

Grillið var blússhitað á 2/3 brennurum - sem ég síðan lækkaði þegar fuglinn var settur á grillið í ca. 200 gráður. Ég hafði sett 2 álskúffur undir svæðið þar sem kalkúnninn myndi liggja til að grípa allan vökvann og fituna sem rennur af fuglinum. Það á auðvitað að nota í sósuna. Fuglinn er því settur á kalda hluta grillsins og eldaður við óbeinan hita í 2-3 klukkustundir. Það er um að gera að nota hitamæli og svo auðvitað fylgjast vel með útliti kalkúnsins. 

Það er um að gera að nota hitamæli og svo auðvitað fylgjast vel með útliti kalkúnsins - það gæti þurft að snúa honum til að húðin brúnist jafnt.

Við gerðum síðan bestu ofnkartöflur/gulrætur sem völ er á. Við fórum eftir því sem kemur fram í þessari færslu - Hin fullkomna ofnsteikta kartafla!

Við erum þó farin að bæta við einu skrefi á milli skrefs tvö og þrjú; að velta kartöflunum upp úr hveiti til að grípa upp meira af fitunni. Í stuttu máli er uppskriftin svona;

1. Flysja kartöflur og gulrætur.

2. Forsjóða í söltuðu vatni í 6 mínútur.

3. Hella kartöflum í sigti og hrista til að ýfa upp yfirborðið. Bæta við einni msk af hveiti og hrista saman. 

4. Steikja upp úr fitu af eigin vali.

5. Ofnsteikja við 180-200 gráður þangað til gullinbrúnar og fallegar.

6. Njóta hinnar fullkomnu ofnsteiktu kartöflu. 

Ef þetta er ekki girnilegt þá veit ég ekki hvað! Enda hef ég gert þessar kartöflur endurtekið - hvet ykkur eindregið til með að prófa.

 

Kalkúnninn er settur á disk og fær að hvíla um stund þangað til að allt meðlæti er tilbúið. Það er hægt að láta fuglinn bíða vandræðalaust í 30 mínútur og hann mun bara batna fyrir vikið. 

Ég var það heppinn að eiga sósu í frystinum frá því um jólin - og hún var góð get ég sagt ykkur! Ég hafði hitað hana varlega í potti með smávegis af kjúklingasoði. Síðan bætti ég við vökvanum sem hafði runnið af fuglinum. Ég hafði þó tekið mest af fitunni frá. 

Sauð petis pois (grænar baunir) í söltuðu vatni. Auðvelt!

 

Með matnum drukkum við Wolf Blass Silver Label Shiraz Cabernet 2010. Þetta er vín frá Suður Ástralíu og er blanda af tveimur þrúgum eins og nafnið gefur til kynna; 70% Shiraz og svo 30% Cabernet Sauvignion. Þetta vín er dumbrautt í glas, kröftugur ávöxtur á tungu, ögn kryddað með mildum eikartónum. Virkilega gott vín sem við nutum vel með matnum.

Já - og grillmeistarar á netinu fóru ekki með fleipur - það að grilla kalkún á óbeinum hita er frábær aðferð. Bringurnar voru safaríkar og mjúkar og lærin vel elduð og gómsæt! 

Bon appetit!

Seiðandi andabringur "sous-vide" með steiktum kirsuberjum og pomme fondant kartöflum fyrir ástina mína

 

Við hjónin urðum þeirrar gæfu aðnjótandi að verða foreldrar í þriðja sinn þann 24. ágúst síðastliðinn. Um klukkan fjögur aðfaranótt föstudagsins fékk konan mín samdráttarverki og tólf klukkustundum síðar héldum við á litlu dóttur okkar í fanginu! Allt gekk vel og öllum heilsast eftir því. Við gistum eina nótt á sjúkrahúsinu - nánar tiltekið á sjúklingahótelinu sem liggur inni á sjúkrahúslóðinni og svo snemma heim morguninn eftir, á sólríkum laugardagsmorgni, ókum við varlega heim með nýju dóttur okkar. Þar tóku börnin okkar og frændi á móti okkur með opnum örmum. Valdís og Villi voru mjög spennt að fá að halda á nýjasta fjölskyldumeðliminum, sem var ekki eins kát með uppátækið. 

Á laugardagskvöldið eldaði ég þessa máltið handa ástinni minni, Snædísi. Uppáhaldsmatur hennar er andabringur og var það því augljóst val. Hún átti það svo sannarlega skilið. Einhvern veginn finnst mér við karlar ekki gera konum nógu hátt undir höfði hvað þungun og fæðingu snertir, kannski er það vegna þess að maður er svo lifandi feginn að maður þurfi ekki að gera þetta sjálfur. Kollegi minn, sem er kvennsjúkdómalæknir, sagði í gríni að ef karlar ættu að fæða börn, þá yrðu þeir allir svæfðir og síðan sæmdir fálkaorðunni samstundis þegar þeir vöknuðu! Það er kannski eitthvað til í þessu!

Jæja, víkjum að matnum - núna er ég að elda í annað sinn "sous-vide" sem þýðir að maður er að elda matinn í vatnsbaði. Þarna er hráefnið innsiglað í lofttæmdum pokum og svo eldað við stöðugan hita í mislangan tíma, háð hráefni. Kosturinn við þessa tegund eldamennsku er að bragðið á að varðveitast betur og að eldunin verður alveg jöfn, þannig að bitinn nær jöfnum hita frá yfirborði að miðju! Þetta hljómar auðvitað eins og bölvað vesen - en niðurstaðan er ótrúlega góð, og á eftir að verða endurtekin reglulega á blogginu mínu.  

Seiðandi andabringur "sous-vide" með steiktum kirsuberjum og pomme fondant kartöflum fyrir ástina mína 

 

Fyrir þá sem ekki eiga lofttæmingarvél, er auðvitað hægt að lofttæma með öðrum aðferðum, t.d. undir vatnsþrýstingi, pressa út loft með handafli og svo er hægt að nota rör og sjúga loftið úr. Youtube býður upp á endalausar aðferðir sem hægt er að tileinka sér. 

 

Ég hafði keypt andabringur frosnar og leyfði þeim að þiðna í rólegheitum. Síðan lagði ég þær á disk og þurrkaði rækilega með pappírsþurrkum sem eru raunar kallaðar húsbréf á mínu heimili. 

 

Ég ákvað að nota rósmarín og timian sem ég átti ferskt útí garði. Reif kryddið niður og dreifði yfir bringurnar og pipraði rækilega. Almennt er ekki ráðlagt að salta áður en maður eldar "sous-vide" til að draga ekki vökva úr kjötinu - þannig að þessu sinni saltaði ég bara eftir að baðinu loknu. 

 

Bringurnar voru settar í pott með forhituðu vatni sem var við 63-65 gráður. Ég passaði mig að líta reglulega á hitamælinn (á fimm mínútna fresti), í eitt sinn fór hitinn að nálgast 70 gráður - og þá fjarlægði ég bara smávegis af heitu vatni og setti kalt vatn í stað þess. Með þessari aðferð er mjög erfitt að ofelda matinn. Hann verður ekkert meira eldaður en hiti vatnsbaðsins - og þó að það tæki einungs eina klukkustund að elda bringurnar í gegn hefði alveg mátt hafa þær í lengur þar sem það hefur ekki áhrif á "the done-ness" kjötsins.

 

Á meðan bringurnar voru í ofninum var hlúið að meðlætinu. Að þessu sinni gerði ég Pommes Fondant sem er gómsætur kartöfluréttur og eins og nafnið gefur til kynna þá eru kartöflurnar eldaðar í soði. Ég sótti nýjar kartöflur út í garði, þvoði þær og flysjaði. Svo eru þær skornar á ákveðinn hátt þannig að þær mynda flatan botn. Fyrst eru þær steiktar upp úr smjöri, bragðbættu með fersku sítrónutimian úr garðinum. 

 

Vilhjálmur Bjarki, sonur minn, hefur síðustu vikurnar sýnt mikinn áhuga á að hjálpa mér í eldhúsinu. Hann er alltaf boðinn og búinn! Núna er svo komið að hann er farinn að skera niður í salöt alveg sjálfur og er duglegur við að vera "handlangari" í eldhúsinu. Hann færði alltént kartöflurnar yfir í eldfast mót. Síðan hellti ég heimagerðu kjúklingasoði í mótið þannig að kartöflurnar stóðu aðeins upp úr. Sett í forhitaðan 180 gráðu heitan ofn í þrjú korter til klukkutíma!

Kirsuberin og sósan voru gerð samhliða. Fyrst setti ég smjörsklípu í pott og raðaði svo tuttugu kirsuberjum þannig að stilkurinn stóð upp. Steikti við lágan hita í nokkrar mínútur. Bætti síðan við kjúklingasoði þannig að berin voru hulin að mestu. Sauð í nokkrar mínútur. Tók síðan berin upp úr áður en þau töpuðu lögun sinni og setti til hliðar. Bætti meira  kjúklingasoði saman við og öllum vökva sem rann af öndinni þegar pokinn var opnaður. Þá bætti ég við tveimur msk af kirsuberjasultu, tveimur dl af rjóma, salti og pipar, tveimur msk af soya sósu og skvettu af fljótandi nautakrafti. Sauð upp og lét malla á meðan næstu skref voru stigin. 

 

Eftir rétt rúma klukkustund tók ég bringurnar úr pottinum. Eins og ég nefndi hér að ofan, setti ég allan vökva sem rann af saman við sósuna. Setti bringurnar síðan á disk og þerraði með eldhúspappír. 

 

Næst var að plokka kryddjurtirnar af og salta fituröndina á bringunum rækilega. 

 

Bræddi síðan smjör á pönnu og steikti bringurnar í nokkrar mínútur með fituna niður, rétt þangað til að þær urðu stökkar, og svo í eitt augnablik á kjöthliðinni. Passa sig að steikja þær ekki of mikið þar sem að ekki þarf að elda þær að innan - þar eru bringurnar fulleldaðar ... tja, og næstum fullkomnar.

Ef maður slefar ekki yfir þessari mynd, þá ætti maður að efast upp að geta kallað sig matgæðing?!!

 

Með matnum smakkaði ég á Castillo De Molina Reserva Pinot Noir frá því 2010. Þetta er vín sem er framleitt í Chile í bænum Molina. Vina San Pedro hefur verið starfrækt frá 1865 og er einn af stærstu framleiðendum landsins. Þetta er ljómandi vín til að hafa með andarsteik. Fallega rúbínrautt í glasi, ilmar af berjum og með léttum kirsuberjakeim og létt eikuðu eftirbragði. Ljúfur sopi!

 

Bon appetit! 

P.s. Minni svo á síðuna mína á Facebook - The Doctor in the Kitchen - þar er ég með hlekkjasafn og mun vanda til verka á næstunni að bæta við spennandi hlekkjum frá öðrum áhugakokkum - íslenskum sem erlendum!

Grísahaus eldaður: Seðjandi grísasulta frá grunni, með nýjum kartöflum, súrum gúrkum og sterku sinnepi!

 

Ég lofaði því á dögunum að fengi ég eitt þúsund likes á facebook síðuna mína -   The Doctor in the Kitchen  - myndi ég elda og borða grísahaus. Ég er því að standa við það loforð með þessari færslu. Hugmyndin að færslunni fæddist þegar við hjónin vorum á ferð um London seint s.l. vetur. Við gistum hjá Berki vini okkar og í nágrenninu við íbúðina hans gengum við framhjá þessu veitingahúsi;  Brawn. Staðurinn er þekktur fyrir grísasultuna sína - enda heitir staður eftir henni! 

Ég hef lengi verið hrifinn af allskonar svona "kjötsultum". Íslensk sviðasulta er auðvitað náskyld þessari uppskrift - en mér hefur fundist hún ansi misgóð. Hún er háð því hver framleiðir hana! Best fannst mér þó niðursoðin sviðasulta í dós frá ORA (ég er ekki að grínast - en ég held að það sé hætt að framleiða þá tegund). Hérna í Svíþjóð hef ég smakkað ljómandi góðar kálfasultur sem eru framleiddar hjá slátraranum í Holmgrens. Þetta er kannski ekki réttur sem er líklegur til vinsælda - en fyrir kokka sem vilja spreyta sig, þá er þetta gráupplögð uppskrift!

Svona réttir eru líka fyrirtak fyrir kjötætur með samviskubit - þarna er maður að nýta alla hluta skepnunnar og koma þannig í veg fyrir að eitthvað fari til spillis. Svo má nefna að grísahaus er mjög ódýr - slátrarinn sem ég skipti við gaf mér hausinn og ég keypti fæturna fyrir slikk.  

Grísahaus eldaður: Seðjandi grísasulta frá grunni, með nýjum kartöflum, súrum gúrkum og sterku sinnepi! 

Ég hef oft hafið færslurnar mínar á þeim orðum að matseldin hafi verið einföld. Og í sjálfu sér var þessi eldamennska ekkert sérlega tæknilega flókin né krafðist hún sérstakrar þekkingar. Hún er hinsvegar samsett af nokkuð mörgum skrefum og þau skref dreifast yfir nokkra daga. Þannig að fyrir þá sem finnst skemmtilegt að dunda sér í eldhúsinu, nú þá er þetta fyrir þá!  

 

Þegar verið er að vinna með grísahöfuð þarf auðvitað að gæta hreinlætis sérstaklega (eins og alltaf þegar maður vinnur með kjöt). Slátrarinn hafði að sjálfsögðu hreinsað hausinn og ég endurtók leikinn þegar heim var komið og skolaði öll holrúm eins og framast var kostur. Það verður líka að geyma hausinn vel kældan. 

Ég setti hausinn í pækil, ekki bara til þess að mýkja kjötið, heldur líka til þess að drepa þær bakteríur sem ekki hreinsuðust burtu þegar hausinn var þveginn. Saltið hefur bakteríudrepandi eiginleika, sérstaklega nítrítsalt (venjulegt salt með viðbættu nítrít salti) sem líka tryggir að kjötið heldur fallegum bleikum lit sínum! 

Ég var með 6 lítra af vatni og við það bætti ég 500 gr af nítrítbættu salti og 500 gr af púðursykri. Hitað að suðu. Bætti síðan saman við 2 tsk af einiberjum, 2 bitum af múskati, nokkur lárviðarlauf, nokkrir negulnaglar og tvær teskeiðar af piparkornum. Lokið sett á og leyft að kólna. 

 

Hausinn er síðan settur varlega ofan í volgt vatnið. Lokið sett ofan á og potturinn settur inn í ísskáp og þar er hann látinn dúsa í 3-4 daga.

 

Að fjórum dögum liðnum tók ég hausinn úr pæklinum (ég er ekki frá því að hausinn glotti pínulítið...!)

 

Ég valdi að ná í heilann. Hefði ég átt kjötsög þá hefði það verið hið einfaldasta mál en þar sem hún var ekki til staðar var ekkert annað að gera en að nota það næstbesta. Kjötexi. Ég komst auðveldlega að heilanum og skóf hann út og skolaði svo hausinn að innan og utan áður en ég lagði hann aftur í pottinn (sem að sjálfsögðu hafði verið þveginn rækilega eftir að hafa verið notaður til að pækla hausinn).

 

Þá var bara að vinda sér í næsta skref! Ég notaði heilan hvítlauk sem ég skar í tvennt í gegnum miðjuna, þrjá heila lauka, setti negulnagla í einn laukinn, heila sítrónu, sjö sellerí stangir og fjórar gulrætur. Grænmetið skar ég auðvitað niður í bita.

 

 Setti rúma teskeið af piparkornum og álíka af einiberjum í taupoka og setti ofan í pottinn, ásamt nokkrum lárviðarlaufum. 

 

Setti síðan vöndul af ferskum kryddjurtum, steinselju, graslauk og sítrónutimian sem ég hafði bundið saman með matargarni. Svo var hausinn settur útí pottinn. Síðan nóg af vatni þangað til það flaut yfir og svo hitað að suðu, þannig að það létt kraumaði. Tók burtu "skummið" sem flaut upp fljótlega eftir að suðan kom upp. Síðan var lokið sett á pottinn, hausinn soðin þangað til að kjötið fór að renna af beinunum. Ætli ég hafi ekki soðið hausinn í rúmar 4-5 klukkustundir. 

 

Næst tók við handavinnan. 

 

Kjötið var allt lagt til hliðar og skorið eða rifið í smærri bita. Ég henti nær öllu grænmetinu nema gulrótunum sem ég lagði til hliðar. Sótti síðan meira af kryddjurtum útí garð - nóg af graslauk og aðeins af steinselju. Soðið síaði ég síðan yfir í annan pott, bara gegnum venjulegt hveitisigti, og sauð síðan niður þangað til að ég átti um 1,5 lítra eftir af soði. 

Soðið er síðan smakkað til, og bragðbætt með rúmri teskeið af salti, nóg af nýmöluðum pipar og svo 3-4 teskeiðum af rauðvínsediki. Það er í góðu lagi að soðið bragðist salt, þar sem rétturinn er borin fram við herbergishita sem gerir það að verkum að saltbragðið dofnar aðeins.

 

Kjötinu og gulrótunum er síðan blandað saman. Fersku kryddjurtirnar eru svo saxaðar niður og þeim blandað saman við. 

Þá er bragðbætta soðinu bætt varlega saman við - sett í ísskáp til að kólna og þykkna aðeins. Á meðan setti ég plastfilmu innan í mót og lagði síðan kjötblönduna varlega ofan í. Reyndi að stýra því að kjötið og gulræturnar dreifðust jafnt um mótið. Plastið sett síðan ofan á og sett inn í ísskáp í sólarhring til að stífna.

 

Sultan var síðan sett á disk og skorin í myndarlegar sneiðar. Settar á disk og látnar standa á meðan ég sauð kartöflur og undirbjó meðlætið. Hugmyndin er að láta sultuna ná herbergishita. 

Með matnum drukkum við smá rauðvínstár. Margur hefði kannski ráðlagt að drekka rósavín með svona rétti, en mig langaði einfaldlega meira í rauðvín. Ég hafði áður drukkið Piccini Memoro sem var déskoti gott þannig þegar ég sá þessa búkollu í danskri matvörubúð kippti ég henni með. Þetta er ljómandi rauðvín - ilmar og bragðar af dökkum berjum - ágætis fylling og örlítil sýra.

 

Með matnum bárum við fram nýuppteknar kartöflur, grillaðan aspas, súrar gúrkur og svo Edmont Fallot dijon sinnep. Þetta var sannarlega eftirminnileg máltíð - ekki síst vegna þess að það tók marga daga að útbúa þennan rétt - en þess virði!

 Bon appetit! 

Dísæt jarðarber með jógúrtfroðu - frábær síð-sumareftirréttur!

 

 

Ég fékk nýverið sendingu af matreiðslubókum frá Amazon. Ég panta matreiðslubækur nokkrum sinnum á ári og svo ligg ég yfir þessum bókum vikurnar á eftir og safna í sarpinn. Það er ekki oft sem ég elda beint eftir uppskrift heldur nota ég matreiðslubækurnar meira til að vekja mér innblástur. 

 

Þessi uppskrift er innblásin af einni af bókunum sem voru í síðustu sendingu - The Family Meal eftr Ferran Adriá. Sá kokkur er einn af frægustu matreiðslumönnum í heimi - og hefur rekið El Bulli sem hefur lengið verið á lista yfir bestu veitingastaði í heimi og státar af þremur Michelin stjörnum. Ég bætti bæði sykri og vanillu saman við jógúrtina til að hún yrði ekki í súrari kantinum. Ég hugsa að íslenskt vanilluskyr frá KEA gæti nýst stórvel í þessa uppskrift (hvenær ætli hún verði flutt út til Svíþjóðar?)

 

Dísæt jarðarber með jógúrtfroðu - frábær síð-sumareftirréttur! 

 

Núna eru síðustu jarðarber sumarsins að koma í verslanir. Hér í Svíþjóð hefst jarðaberjatímabilið rétt fyrir Jónsmessunótt sem Svíar halda mjög hátíðlega. Tíðin helst síðan svo lengi sem veður leyfir - berin dökkna eftir því sem líður á tímabilið og verða sætari og geymast verr. Þá er um að gera að nota þau strax.

 

Þessi uppskrift kallar á að eiga rjómasprautu til að fá jógúrtblönduna til að freyða. Svona fór ég að; Fyrst setti ég 350 ml af grískri jógúrt í skál og svo 120 ml af rjóma. Þeytti þetta saman með písk. Bætti saman við 2-3 msk af sykri, bara eftir smekk og svo 1 1/2 tsk af vanilludropum. Setti í rjómasprautu og skaut á með einu gashylki og setti í ísskápinn. 

 

Síðan var ekkert annað að gera en að skera jarðaberin niður í helminga og raða í skálar. Sprauta svo þykkri jógúrtfroðunni yfir og akreyta með myntulaufi. 

 

 

 

Bon appetit! 

Sólarhrings-konfíterað lambalæri með kryddjurta-bernaise að hætti Úlfars Finnbjörnssonar

 

Móðir mín óskar gjarnan eftir "bloggmáltíð" þegar hún kemur í heimsókn - og þá er hún að meina einhverja nýja uppskrift sem á endar á síðunni minni. Hún sættir sig þó við að fá endurunnar uppskriftir en ef maður vill gleðja kellu - þá eldar maður eftir hennar óskum. Hún á það nú líka skilið! 

Að þessu sinni lagði hún þetta í fangið á mér. Í fyrra vor þá bloggaði ég um SJÖ klukkustunda lambalærið, einstaklega bragðgóður langeldaður réttur, sem vakti talsverða lukku á síðunni minni. Núna í vor sendi móðir mín mér svo hlekk á þessa uppskrift þar sem Úlfar Finnbjörnsson matreiðslumeistari bjó til og birti á heimasíðunni lambakjöt.is. 

Úlfar þekkja flestir íslenskir matgæðingar. Fyrir mína tíð sem áhugakokks var hann með sjónvarpsþætti og núna er hann kokkur fyrir Gestgjafann og sér þar um vandaða pistla um mat og matargerð. Foreldrar mínir gáfu mér seinustu bók hans - Stóru bókina um villibráð sem hann vann með ljósmyndaranum Karli Petterson. Þetta er ein vandaðasta matreiðslubók sem hefur verið gefin út á íslensku (og þær eru margar ansi góðar) leyfi ég mér að fullyrða. Ekki bara er hún fallega unnin með girnilegum uppskriftum og glæsilegum ljósmyndum þá finnst mér einnig boðskapur hennar góður - að njóta villibráðar, að fara út í náttúruna og sækja sér í matinn og það mikilvægasta -  að nýta alla bráðina til hins ítrasta. Þannig sýnum við bráðinni þá virðingu sem hún á skilið! 

Ég hef aldrei hitt Úlfar, en Karl Petterson hef ég hitt. Haustið 2007 var ég gestakokkur í Villibráðarblaði Gestgjafans og þá kom Karl ljósmyndari heim til mín ásamt ritstjóra blaðsins og tóku myndir af mér og fjölskyldunni þar sem við nutum dásamlegrar hreindýra Wellington! Karl hafði margar skemmtilegar hugmyndir og góðar ábendingar sem nýttust vel við matargerðina. Það endaði með því að þau snæddu með okkur og sátu fram eftir kvöldi - virkilega eftirminnileg kvöldstund!

 

Hvet ykkur eindregið til að eignast þessa frábæru matreiðslubók - í versta falli fá hana að láni hjá einhverjum og lesa í gegnum hana! 

Sólarhrings konfíterað lambalæri með kryddjurta-bernaise að hætti Úlfars Finnbjörnssonar

Fyrir þá sem fannst sjö tíma lambalærið vera alger vitleysa þá ætti þessi uppskrift að toppa það næstum fjórfalt. Þessa uppskrift tók tæpan sólarhring að elda.

Og svo er ein flækja við að gera þennan rétt sem er að það er ákaflega hentugt að eiga vél sem pakkar í vakúmplastpoka (en þó væri hægt að svindla með því að nota þykkan ziplock poka og þrýsta loftinu út undir vatnsþrýstingi). Ég hafði einhverntíma keypt svo vakúmpökkunargræju þannig að fyrir mig var þetta ekkert vandamál. 

 

Þessi eldunaraðferð kallast sous-vide - eða elda í vatnsbaði í lokuðum pokum. Þetta er aðferð sem var fundin upp árið 1799 af Benjamin Thompson og síðar enduruppgötvuð uppúr 1960 af verkfræðinginum sem voru að leitast við að varðveita fæðu. Þetta er aðferð sem er víða notuð á veitingahúsum. Klassískt er að elda við mun lægri hita í langan tíma og kosturinn við hana er að ekkert bragð tapast úr matnum þar sem hann er innsiglaður í poka. 

Sous-vide pottar eru dýrir, mjög dýrir! - Þeir halda stöðugum hita á vatninu og tryggja ákveðna hreyfingu á því þannig að maturinn eldast jafnt og verður auðvitað aldrei heitari en vatnið, hljómar flottræfilslegt? Það er hægt að fá ódýrasta sous-vide pottinn á cirka 80 þúsund krónur, www.sousvidesupreme.com - selja þá ódýrustu! En þarna er líka hægt að svindla aðeins. Hægt er að hita vatn í ofnpotti og nota hitamæli til stýringar - margir ofnar eru með innbyggðan hitamæli sem mætti nota. Og þannig er hægt að elda sous-vide án sjálfs pottsins?

 

Mamma hafði tryggt sér bloggfærslunar með því að hafa komið bæði lambalærið og blóðbergið frá Íslandi.  

 

Ég lagði þó smáræði til sjálfur. Rósmarínið og timianið hafði ég ræktað í garðinum mínum þannig að það var auðsótt! Ég bræddi því 500 gr af smjöri í potti og bætti saman við 6 greinum af rósmaríni og vænu búnti af timiani ásamt 2 msk af þurrkuðu íslensku blóðbergi. 

Leyfði síðan smjörinu að kólna áður en ég síðan hellti því ofan í pokann með lambinu. Síðan lokaði ég pokanum með vakúmvélinni og setti ofan í ofnpottinn þannig að lærið var umlukið vatni.  

 

Margir ráðleggja að hafa ekki mikið smjör með í pokanum þegar maður eldar á þennan hátt þar sem smjörið getur á svona löngum tíma dregið bragð frá kjötinu. Ég hafði þó litlar áhyggjar af því þar sem smjörið var síðan notað við að gera bernaise sósuna!

Kjötið var sett inn í ofninn klukkan níu að kveldi á föstudagskvöldinu til þess að vera tilbúið klukkan átta á laugardagskvöldinu. Vatnið á að vera 65-67 gráðu heitt. Gott er að vera búinn að hita vatnið í pottinum áður upp að æskilegum hita. Ofninn var stilltur á 70 gráður til að viðhalda þessu hitastigi út eldunartímann og hitamælir hafður til viðmiðunar!

 

Kjötið var síðan tekið út og látið standa í nokkrar mínútur. Svo var það saltað léttilega að utan og síðan grillað til að fá húðina stökka og fína.

 

Bárum fram nýjar Haricots verts strengjabaunir sem voru soðnar í nokkrar mínútur í söltuðu vatni og svo settar á disk með nokkrum klípum af smjöri. Síðan voru þær saltaðar og pipraðar. Það hefði verið ljómandi góð hugmynd að dreifa nokkrum myntulaufum yfir baunirnar.

Höfðum einnig með nýuppteknar kartöflur sem við ofnbökuðum. 

 

Gerði bernaisesósuna með hefðbundnu sniði - þ.e.a.s. aðferðafræðin var að engu frábrugðin en þegar venjuleg bernaise sósa er gerð. Ég notaði smjörið sem rann af lærinu sem var orðið mjög bragðmikið - það var fyrst síað og sett til hliðar. Þá gerir maður bernaise essens. Fyrst er skarlotulaukur skorinn niður - nóg fyrir 2-3 kúfaðar matskeiðar. 2/3 bollar af hvítvínsediki og svo 2/3 bollar af hvítvini (hérna er tækifæri til breytinga - ég hef séð uppskriftir með rauðvínsediki og fleiru!). Edikið og vínið er sett í pott og laukurinn einnig, nokkur piparkorn (venjulega er sett estragon - en ég sleppti því að þessu sinni til að leyfa rósmaríninu og timianinu að njóta sín). Þetta er svo soðið niður þannig að eftir stóð ca nóg í 4-6 matskeiðar af vökva. Mikilvægt er að hella niður soðinu í gegnum sigti þannig að laukurinn og piparinn er sigtaður frá. Á annarri hellu er vatnsbað útbúið. 7 eggjarauður eru settar í skál og skálin sett yfir vatnsbaðið. 1 matskeið af rjóma er sett saman við eggjarauðurnar og smávegis salt. Þá er hafist handa við að hræra með písk. Eggin taka fljótlega í sig loft og þegar þau fara að hitna þá er smjörinu bætt saman við þangað til að allt smjörið er komið saman við sósuna. Hitað þangað til að sósan þykknar - en ekki um of, annars færðu bernaise eggjahræru!  Þegar allt smjörið hefur verið hrært saman við eggin en essensinum bætt varlega saman við - ekki allt í einu - smakkað til því að sósan má ekki verða of súr.  

Með matnum drukkum við vín sem hefur lengi verið í uppáhaldi hjá mér og ég hef bloggað um nokkrum sinnum áður. Montes Alpha Cabernet Sauvignion frá 2007. Þetta er stórt Cabernet Sauvignion í þeim skilningi að þetta vín fyllir munninn - kraftmikið, þungt á tungu, eikað, dökkur ávöxtur og með löngu eftirbragði. Ljómandi gott vín. 

 

 

Bon appetit 

Fleiri borgarar; Með portobello sveppum, gráðaosti og karmelliseruðum rauðlauk

 

Það þykir nú kannski ekki merkilegt að raða inn færslum um hamborgara hverri ofan í aðra en þar sem ég er sérstakur áhugamaður um hamborgara finnst mér það vel við hæfi. Ég var nýverið með færslu um hamborgara sem ég grillaði þegar við vorum í sumarhúsi í Danmörku. Þá hafði okkur verið fært safn af ostum úr Dölunum - sem voru mjög ljúffengir. Einhverjum blöskraði að ég hefði haft með mér osta til Danmerkur - en ekki gat ég látið þá fara til spillis, þeir voru alltof góðir til þess!

Þessir voru gerðir fyrr í sumar en að einhverri ástæðu hafði mér láðst að skella henni inn - fyrr en núna. Þeir sem eru grænmetisætur þá er þetta klassísk aðferð við að njóta einhvers sem gæti líkst hamborgara - að nota stóran portobello svepp í staðinn fyrir kjötið. En hví ekki að sameina þetta tvennt - gott nautakjöt og svo safaríkan svepp smurðan með hvítlauksolíu og fylltan með mygluosti? Já, hvers vegna ekki?

Meiri borgarar; Með portobello sveppum, gráðaosti og karmelliseruðum rauðlauk

Þetta er í raun afar einfalt - en það er tímafrekt að karmellisera lauk. En það finnast aðferðir til að svindla og kaupa sér tíma. Vík að því síðar.

 

Sveppirnir voru hreinsaðir, stilkurinn fjarlægður. Penslaðir með hvítlauksolíu og svo setti ég vænar sneiðar af bláum kastala. 

 

Fullt af tómötum, blönduðu salati og rauðlaukssneiðum (já, bæði ferskum og karmellisseruðum) var raðað á disk.

 

Tveir heilir laukar voru skornir niður og svo steiktir í vænni klípu af smjöri. Það tekur 30-40 mínútur að karmellisera lauk vilji maður ekki stytta sér leið. Þá er mikilvægt að steikja laukinn við lágan hita og forðast að laukurinn brúnist. Og þetta tekur langan tíma - margar uppskriftir skrökva og segja að þetta sé hægt á korteri eða svo - en svo er ekki! Hinsvegar stytti ég mér leið. Eftir að hafa steikt laukinn í 10 mínútur, þar til að hann varð mjúkur og glansandi hellti ég 2-3 msk af góðu hlynsírópi og leyfði að malla í nokkrar mínútur. 

 

Kjötið var kryddað með tilbúinni kryddblöndu, Bezt á Borgarann frá Skerjaveri, saltað lítillega til viðbótar. Ég fékk þetta sent frá þeim til smökkunar og finnst þetta prýðisgóð blanda. Svo raðaði ég sneiðum af sænskum cheddarosti frá Kviabille sem mér finnst passa sérstaklega vel á hamborgara.

 

Girnilegt, ekki satt.

 

Með matnum drukkum við Masi Campofiorin frá 2008. Þetta vín hef ég drukkið nokkrum sinnum áður. Þetta er vín frá Ítalíu, svæðinu í kringum Feneyjar. Vínið er blanda úr fjórum þrúgutegundum; Corvina, Rondinella, Molinara og Rossignola þrúgum. Það er kirsuberjarautt í glasi. Á tungu ávaxtaríkt og ferskt, örlítil sýra og tannín. Góð fylling og langt eftirbragð. Ljómandi gott vín!

Á myndinni hafði ég stillt sveppnum upp við hliðina hreinlega af fagurfræðilegum ástæðum. Hann var auðvitað hafður með á hamborgaranum. Dásamlegt!

Bon appetit!

P.s. Minni en og aftur á síðuna mína á Facebook; The Doctor in the Kitchen. Ég var víst búinn að lofa því að nái ég 1000 likes þá éti ég grísahaus. Vantar 122 uppá til að ná því markmiði!  

Ofngrillaður þorskhnakki með ansjósu- og kaperssmjöri & gómsætu kartöflusalati

Okei! Það eiga sennilega ekki margir eftir að lesa þessa færslu. Ég hef lært það á því að hafa bloggað í núna rúmlega fimm ár að "fisk"færslur fá alltaf færri heimsóknir en kjötfærslur. Bökunar- og jólafærslur fara hinsvegar í gegnum þakið! Svo hafa ansjósur ótrúlega slæma ímynd - og algerlega að ósekju. Ansjósur sem eru marineraðar í jómfrúarolíu eru ótrúlega ljúffengar! Þær hafa líka þann kostinn að hafa bragðaukandi áhrif, svipað og þriðja kryddið (mónósódíum glútamat) nema það er fullkomlega náttúrulegt. Og þegar fiskurinn hefur steikst í smjörinu gefur það sérlega gott bragð - ekki fiskibragð eins og margir ímynda sér. Það er mjög gott að lauma ansjósum í ýmsa pastarétti og kássur - sjáiði til!

En fisk og ansjósur (sem er líka fiskur) í sömu færslunni. Ég er heppinn ef fleiri en 10 lesa alla færsluna!

En fyrir ykkur sem lesið alla færsluna og við þann sem síðan eldar réttinn vil ég segja: "You are in for a treat" - þar sem niðurstaðan var algerlega stórkostlega. Þorskurinn er góður einn og sér - en með ansjósu- og kaperssmjöri, það voru einfaldlega allir í skýjunum! Bókstaflega í skýjunum. Meira að segja börnin voru ánægð! 

Ofngrillaður þorskhnakki með ansjósu- og kaperssmjöri & gómsætu kartöflusalati

  

Fyrst var að sjóða kartöflur - ég hafði fengið nýjar kartöflur útí búð - sem ég sauð í ríkulega söltuðu vatni í u.þ.b 15 mínútur. Síðan var vatninu hellt af og þær fengu að kólna. Þá hrærði ég saman 3 msk af sýrðum rjóma, 1 msk af dijon, 1 msk af hlynsírópi, 1 smátt saxaðan, lítinn rauðlauk, handfylli af hakkaðri ferskri steinselju - salt og pipar saman við. Sett inn í kæli.

Þá skolaði ég þorskhnakkastykki sem ég hafði keypt frosin hjá Gallerí fiski og þurrkaði. Penslaði með bræddu smjöri og saltaði og pipraði.

Þá bræddi ég 100 gr af smjör í potti og þegar smjörið var farið að hitna setti ég 5 flök af söxuðum ansjósum saman við og bræddi í smjörinu, þá 2 msk af kapers, svo 2 msk af saxaðri steinselju, salt og pipar og safa úr 1/4 sítrónu.

Hitaði grillið á fullt - 275 gráður og grillaði fiskinn í 8-10 mínútur þangað til að hann var eldaður í gegn.

 

Með matnum drukkum við smá hvítvínsdreitil. Hafði keypt hvítvínsbúkollu eftir ráðleggingum vínkonsultants Sydsvenskan (mest lesna dagblað á Skáni) Andrési Fagerström. Að þessu sinni hafði ég keypt vín frá Suður Afríku, Two Oceans Sauvignion Blanc frá 2010. Þetta er heldur þurrt vín, með talsverðum ávaxtakeim, eplum og létt á bragðið. Ljómandi sopi. Það er svo gott að geta seilst inn í kæli á heitum kvöldum eftir smá hvítvínstári

 

Svo var bara að raða á disk. Fiskbiti - matskeið af smjöri á hvern bita. Væn skeið af kartöflusalati. Smáræði af fersku salati.

Bon appetit! 

Grillaðar rauðar pylsur með pækluðum rauðlauk, dijonmayo, kotasælu og salati

Við komum úr sumarbústaðnum seinni partinn í gær. Við höfðum byrjað daginn með látum með því að þrífa allt húsið hátt og lágt! Síðan ókum við sem leið lá til Kaupinhafnar og gengum smá hring frá Kongens Nytorv út á Nørregade í verslunina Notre Dame þar sem við keyptum smá nauðsynjar fyrir barnaherbergin. Síðan mjökuðum við okkur heim á leið til Lundar þar sem við vorum komin heim á réttum tíma til að skella í mat. Það er, að mínu mati, ekki hægt að stoppa í Kaupinhöfn án þess að fá sér Hot Dog med de hele! Og svo eina Cocio með! Það er bara eitthvað dásamleg pervertískt gott við þessa kombination sem gleður mitt heimska hjarta. 

Í morgun vaknaði ég svo með pylsur á heilanum. Ég fór eins og oft áður í sunnudagsfótboltann með Íslendingum úr nágrenninu um morguninn og þegar heim var komið, um hádeigisbil, gauluðu garnirnar. Ég átti nokkrar rauðar pylsur sem orðið höfðu afgangs frá því úr sumarbústaðarferðinni og því var í lófa lagið að skella þeim á grillið og gæða sér á þeim í hádegisverð. En samviskan leyfði ekki alveg að ganga alla leið - þannig að mér datt í hug þessi "hollari" aðferð. Og svei mér þá ef þetta verður ekki endurtekið - Púkapylsur, a new dish is born!

Grillaðar rauðar pylsur með pækluðum rauðlauk, dijonmayo, kotasælu og salati

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og meðlætið er nú einfalt. Ég sótti ferskt salat út í garðinn minn, hrærði aðeins í kotasælunni. Blandaði saman matskeið af mayonaise við eina matskeið af djion sinnepi. 

Síðan saxaði ég niður hálfan rauðan lauk, heilan, rauðan tómat. Teskeið eða svo af balsamik ediki, síðan 1 msk af hvítlauksolíu, salt og pipar. Hrærði og lét standa í nokkrar mínútur. 

 

Svo er eiginlega ekkert annað að gera en að kynda undir grillinu. Grilla pylsurnar þangað til að þær eru á mörkunum á því að springa. Hita brauðin.

Síðan er bara að raða. Fyrst að smyrja brauðin að innan með dijon-mayonaisinu, svo niðurskorið salat úr garðinum, svo kotasæla, þá pylsan og svo rauðlauks/tómatsalsa. 

 

Bon appetit! 

Gómsætir grillaðir hamborgarar með íslenskum dalaostum og sveitakartöflum

Ég hef nokkrum sinnum bloggað um hamborgara áður - en kannski ekki eins oft og þessi herramannsmatur á skilið þar sem ég er mikill aðdáandi alvöru hamborgara og þá sér í lagi ostborgara. Snemma árið 2010 fór ég í heimsókn til vinar míns í Danmörku sem hafði efnt til mikillar ostborgaraveislu fyrir okkur félaga sína. Sú veisla var innblásin af þessari síðu sem er á vegum ostaframleiðenda í Wisconsin í Bandaríkjunum. Ég bloggaði um þessa veislu hérna um árið og hlaut fyrir vikið heiðurssæti á Facebooksíðu Cheese and Burger Society of America (jippí - what an honor!).

Við erum núna stödd í sumarleyfi á vesturströnd Danmerkur rétt utan við bæinn Stauning við Ringköbingfjörð. Tengdamóðir mín, Hrafnhildur Gunnlaugsdóttir, leigði hérna stórt sumarhús við ströndina og bauð dætrum sínum og fjölskyldum þeirra hingað í tilefni sextugsafmælis síns. Upp úr ferðatösku eins ferðalangsins komu þessir dásamlegu íslensku ostar og þá varð augljóst að við urðum að efna til ostaveislu að einhverju tagi. Úr varð þessi hamborgaraveisla.

Gómsætir grillaðir hamborgarar með íslenskum dalaostum og sveitakartöflum

Hamborgararnir voru hnoðaðar saman úr 100% sænsku nautahakki og voru svo kryddaðir með salti, pipar, hvítlaukskryddi og smávegis af papríkudufti. Einu sinni var ég alltaf að blanda laufkryddi, lauk, hvítlauk og mylsnu og svoleiðis saman við hakkið en ég er alveg hættur slíku. Leyfi bara kjötinu að njóta sín eins og það er - með smá kryddi. Jónas félagi minn bætir stundum gráðaosti saman við nautahakkið og það smakkast alveg ljómandi.

Grillað þangað til að kjötið var medium rare! Þannig finnst mér það best.

 

Eins og áður hefur komið fram höfðu okkur áskotnast nokkrar tegundir af ostum sem framleiddir eru af Mjólkursamsölunni í Búðardal. Þarna voru tvær tegundir af höfðinga, Stóri Dímon, Kastali, Dalahringur og svo tveir nýir ostar - Ljótur og Auður.

 

Við gerðum líka ofnbakaðar sveitafranskar með matnum. Hvað er hamborgari án franskra - tja ... mun léttari máltíð en líka fátæklegri! Frönskunum var velt upp úr jómfrúarolíu, salti og pipar og svo smáræði af hvítlaukskryddi og svo raðað á ofnplötu og bakaðar í 45 mínútur. 

 

Við létum ostana standa í 30 mínútur og jafna sig áður en þeir voru skornir niður og raðað á hamborgarana. Þannig mýkjast þeir og bragðið fær betur að njóta sín. Eins voru ostarnir ekki settir á hamborgarana á meðan þeir voru á grillinu. Ég vildi ekki bræða þá alveg niður - mér finnst bragðið af mygluostum tapast við þá meðferð - harða osta finnst mér gott að bræða niður en mygluostar eiga skilið aðeins ljúfari meðferð, maður vill jú njóta bragðsins!

 

Myndirnar virðast kannski vera pínú "sloppí" en mér finnst maturinn engu að síður vera nokkuð girnilegur! Við vorum auðvitað með hefðbundið hráefni með borgurunum; salat, tómata, lauk, tómatsósu, sinnep og mayonaise, auk allra ostana.

Til vinstri er hamborgari með Ljótum - sem er mygluostur sem sver sig í ætt við franska Roquefort ostinn þó að sá íslenski sé mun mildari en hin franski! Til hægri er svo Auður sem er einkar ljúfur og bragðgóður hvítmygluostur.

 

Hérna er svo Auður í nærmynd - nammi namm!

 

Hér tróna svo tveir höfðingjar á toppnum. Blár höfðingi til vinstri og svo hin ljósi til hægri. Sælgæti!

Með matnum drukkum við svo þetta rauðvín. Rauðvín og ostar passa, jú, svo vel saman. Að þessu sinni hafði ég keypt búkollu. Rosemount Shiraz Cabernet frá Ástraliu. Eins og nafnið gefur til kynna þá er vínið blanda úr tveimur þrúgum - 60% Shiraz og 40% Cabernet Sauvignion. Þetta er berjaríkt vín með ágætis fyllingu, tannín og mildu eftirbragði. Ljómandi góður sopi!

 

Hér er svo ein lokamynd. Þetta var sannkölluð ostahamborgaraveisla - sælustunurnar voru við siðgæðismörk!

Bon appetit! 

Grilluð flankasteik með graslaukssósu og steiktum lauk & sveppum

Ég man ekki eftir því að hafa séð þennan bita, flankasteik, á meðan ég bjó á Íslandi. Það getur auðvitað verið vegna þess að ég var ekkert sérstaklega að leita að þessum bita! Hvað um það - þá er þetta afar góður grillbiti. Yfirleitt er hann á mjög góðu verði miðað við "betri bitana" á nautinu og afar hentugur á grillið. Hér í Svíþjóð og mun víðar er þetta afar algeng sjón í verslunum á þessum árstíma. Ég er alveg sannfærður um að þetta er hægt að finna í betri verslunum og í versta falli hægt að panta þetta hjá góðum slátrara eins og fólkinu sem vinnur í Kjöthöllinni! 

Bitar eins og þessir hafa gott af því að fá smávegis marineringu áður en þeir eru lagðir á funheitt grillið. Svo er mikilvægt að hafa í huga að sneiða þá þunnt niður þegar búið er að elda þá og muna eftir því að skera þvert á vöðvaþræðina - þannig tryggir maður að bitinn verði mjúkur og góður. Á myndinni hér að ofan má sjá að flankasteik er fengin af neðanverðum kviðveggnum. 

Ég naut þess að kollegi minn kom mér í samband við nautabónda á norðanverðum Skáni sem ræktar Angus nautgripi á lífrænan hátt og ég var því með í panta hlutdeild í nauti sem var slátrað núna snemma í vor. Ég á því marga góða bita í frystinum - bæði á grillið og í hamborgara fyrir sumarið og svo í kássur þegar fer að hausta. 

Grilluð flankasteik með graslaukssósu og steiktum lauk & sveppum

Fyrst er að krydda nautið. Ég hafði fengið sendingu frá Skerjaveri, þau eru þekktust fyrir að framleiða "best á lambið", og studdist við kryddblöndu frá þeim - best á nautið. Þetta er ljómandi góð kryddblanda sem inniheldur blöndu af sítrónupipar, svörtum pipar, rósmarín, papríku, basil og steinselju. Ég bætti við smá cheyenne pipar, meira af papríku og svo maldon salti!

Fyrst penslaði ég steikina með jómfrúarolíu og makaði síðan blöndunni vel á allar hliðar kjötsins. Lét svo kjötið standa inn í ísskáp í rúmlega klukkustund. 

 

 

Ég held að það skipti höfuðmáli að gefa kryddinu smá tíma til þess að komast inn í ysta lag kjötsins. 

 

Skar niður einn rauðan lauk, einn gulan lauk og svo um það bil 15 sveppi sem ég steikti í smáræði af olíu, saltaði vel og pipraði. Setti nokkrar greinar af sítrónutimian og lét það steikjast með og læða bragði sínu inn í grænmetið! 

 

Ég setti svona þykka grillplötu á grillið. Það varð alveg rjúkandi heitt. Steikin sem var kannski bara 3-4 cm þykk var steikt í 2 mínútur á hvorri hlið. Það þurfti ekkert meira. 

 

Ég hef bloggað mikið af hvítum sósum upp á síðkastið. Mér finnst kaldar sósur oft vera svo viðeigandi með grillmatnum. Það gefur manni líka þá "illusion" að maturinn sé léttur. Alltént var þessi sósa gerð úr tveimur desilítrum af léttum creme fraiche, tveimur hökkuðum hvítlauksgeirum, fullt af graslauk - smátt skornum, salti, pipar og smá hunangi til að sæta. Skreytt með graslauksblómum (sem blómstra um miðjan júní í garðinum mínum).

 

Grænmetið var sett í skál og skreytt með nokkrum ferskum sítrónutimian laufum.

 

Kjötið var að mestum hluta "rare" - sem mér finnst vera ljómandi. Þynnri endi kjötsins passaði vel fyrir þá sem vildu "medium rare". 

 

Með matnum drukkum við smáræðis dreitil af Lindemans Bin 50 - Shiraz sem er frá Ástralíu. Þetta er auðvitað vel þekkt vín á Íslandi. Hérna í Svíþjóð er hvítvínið mjög vinsælt en rauðvínið frá þeim vín sem þarf að panta. Ég rakst á þetta í Systembolaget nýverið á ágætu verði og varð ekki svikinn. Þetta vín er þykkt í glasi. Mikill ávöxtur í nefi. Bragðið örlítið sultukennt með smá krydduðum keim og ágætu eftirbragði. 

 

Borið fram með ákaflega einföldu salati. Klettasalati úr garðinum, tómötum, papríkur og tómötum.

Bon appetit! 

Grill grill grill: fylltar litríkar papríkur, grillaðar kjúklingabringur og gróft flatbrauð

Þrátt fyrir að þetta hafi verið kaldasti júnímánuður í Svíþjóð nánast síðan að mælingar hófust þarf ekki mikla sól til þess að maður fari í grillskap. Það er auðvitað alltaf skemmtileg stemming að grilla - ég held að flestir séu sammála um það. Og á sumrin verður þetta nánast eins og múgæsing. Og ekki að ástæðulausu - grillmatur er svo góður. Og það má eiginlega setja hvað sem er á grillið. Svo þarf ekki alltaf að láta barbekjú sósu (þó að hún sé auðvitað déskoti góð) leika aðalhlutverkið á grillmatnum. Að þessu sinni fékk BBQ sósan að bíða í ísskápnum.

Þetta er ekki í fyrsta sinn sem ég geri fylltar papríkur, þær hef ég gert nokkrum sinnum og meira segja bloggað um það einu sinni áður, sjá hér. Þá fyllti ég þær með steiktu grænmeti, beikoni og smávegis af hvítmygluosti. Að þessu sinni sótti ég innblástur til Miðausturlanda - kúmin (cummin - ekki kúmen/caraway) er bragð sem ég kann sérstaklega vel við. Og þetta krydd var rauði þráðurinn að þessu sinni!

Svo sé ég að fleiri eru að gera fylltar papríkur og greina frá því á blogginu sínu. Eva Laufey Kjaran er ung kona sem er afar metnaðarfullur matarbloggari. Þessa uppskrift, birti hún nýverið í pistli í Smartlandi Morgunblaðsins, sem er ákaflega girnileg og ég á ábyggilega eftir að herma eftir. Hún er líka með heimasíðu sem mér finnst gaman að kíkja á, www.evalaufeykjaran.com. Hún bakar mikið af kökum og býr til annað góðgæti og tekur mikið af fallegum myndum. Check it out!

Grill grill grill: fylltar papríkur, grillaðar kjúklingabringur og gróft flatbrauð

Papríkurnar leika aðalhlutverkið að þessu sinni. Fyrst sauð ég 250 gr af Puy linsum í söltuðu vatni í 25 mínútur. Vatninu var síðan hellt frá og linsurnar settar til hliðar í augnablik.

Skar svo niður einn lauk, þrjá hvítlauksgeira, hálfa sæta kartöflu og eina gulrót. Hitaði olíu á pönnu og steikti síðan grænmetið þangað til að það var mjúkt. Bætti svo saman við einni kúfaðri teskeið af kúmeni, túrmeriki og kóríander. Saltaði og pipraði. Þá fóru linsurnar saman við ásamt einni dós af hökkuðum tómötum, ein matskeið af tómatpuré og svo ein tsk af sírópi til að balansera bragðið. Hitað að suðu og þá lagt til hliðar. Skar toppinn af fjórum papríkum og hreinsaði kjarnann út. Fyllti með linsunum.

 

Ætlaði að tylla haloumiosti ofan á - en hafði láðst að kaupa hann svo að ég notaði það sem var til - sem var mozzarellaostur. Fetaostur hefði líka verið afbragð, en ég átti hann ekki til heldur. 

 

Papríkurnar voru settar á óbeinan hita á grillinu og voru tilbúnar á rúmum hálftíma.

 

Að krydda kjúklingabringurnar var nokkuð einfalt. Útbjó kryddblöndu gerða úr einni teskeið af kúmeni, túrmeriki, papríkudufti, hálfri tsk af möluðum fennelfræjum, salti og pipar. Fyrst penslaði ég bringurnar með jómfrúarolíu og svo makaði ég kryddblöndunni á bringurnar. Grillað í 10 mínútur á hvorri hlið þangað til eldað í gegn. 

 

Flatbrauðið var gert á eftirfarandi hátt. Fyrst vakti ég 15 gr af geri í 300-400 ml af volgu vatni, ásamt einni msk af sykri. Blandaði 300 gr af hveiti, 300 gr af rúgmjöli, salti og tveimur msk af jómfrúarolíu. Þegar gerið var farið að freyða er vökvanum blandað saman við hveitið. Hnoðað í fimm mínútur. Síðan blandaði ég saman einni dós af kjúklingabaunum og svo einni teskeið af kúmenfræjum. Blandað saman í mínútu en þess gætt að að kjúklingabaunirnar maukist ekki alveg. 

Flatt út og penslað með hvítlauksolíu, saltað og piprað. Grillað á báðum hliðum.

 

Borið fram með einfaldri jógúrtsósu. tveir dl af jógúrt, tvær msk af söxuðum myntulaufum, tvö hökkuð hvítlauksrif, salt, pipar og smá skvetta af hlynsírópi. 

Með matnum fengum við okkur smá tár á rósavíni. Á sumrin, þegar heitt er í veðri er gott að fá sér léttvínsglas. Og þegar sólin skín finnst mér rósavín alltaf ansi ljúffengt. Rósavíni er almennt ekki gert hátt undir höfði en eru ansi vinsælt hérna í Svíþjóð. Þetta var létt og gott vín, kalt úr ísskápnum. Gert úr grenache þrúgum þar sem hýðið fær að liggja á safanum í sólarhring til að gefa víninu sinn rósableika lit. Ávaxtaríkt og frískandi. 

Bon appetit!

 P.s. Takk fyrir undirtektirnar á Facebook - The Doctor in the Kitchen - Gleður sannarlega. Núna þarf aðeins tæplega 400 likes í viðbót og þá mun ég éta grísahöfuð! Endilega hjálpið mér að láta það verða að veruleika!

Déskotigóð djöflaegg - með dijon sinnepi og graslauk á sumarsólstöðum

Þetta er réttur sem ég held að hafi fallið í gleymsku fyrir áratugum síðan. Samkvæmt heimildum mínum fóru menn að gera djöflaegg á tímum Rómverkja og er þessi réttur þekktur víða. Ég man eftir því sem krakki að hafa borðað þetta í einhverri veislunni en ekki séð þetta á hlaðborðum síðan ég sleit barnskónum. En sem forfallinn eggja "enþúsíast" er ekkert betra en að rifja upp svona sígilda slagara. Og þessi eggjaréttur er fantagóður. Uppskriftin fékk nafnið djöflaegg - deviled eggs - á átjándu öld þegar menn fóru að krydda eggin með papríku eða pipar - ætli þetta hafi ekki verið kallað eitthvað annað áður. 

Ég gerði djöflaeggin fyrir sameiginlega veislu okkar vinanna í Púkagrandanum í Lundi. Þar héldum við upp á sumarsólstöður - Midsommar - sem er mikil hátíð hér í Svíþjóð. Föstudagurinn eftir Jónsmessu er frídagur og þá gleðjast Svíar, dansa í kringum maísúluna eins og froskar skreyttir blómakrönsum, borða síld, syngja og skála! Við reyndum að gera okkar besta til að fylgja Svíunum eftir - með smávægilegum breytingum þó. Jónas og Hrund, nágrannar mínir og vinir, buðu okkur heim ásamt fjölda annarra til samskotaveislu! 

Svíar eru vanir því að borða marineraða síld, rauðlauk, sýrðan rjóma, rúgbrauð, radísur, nýjar kartöflur með dilli, lax og auðvitað egg! Eggin eru þó venjulega bara soðin og lagð á borð. Djöflaegg eru eiginlega páskamatur í Svíþjóð - eða var það allaveganna áður - en við innflytjendur hljótum að fá að teygja og toga sænska siði eins og okkur passa best? Eða hvað? 

Djöflaegg - með dijon sinnepi og graslauk á sumarsólstöðum 

Fyrst er auðvitað að sjóða egg. Harðsjóða eggin. Eins og lög gera ráð fyrir; sjóða upp vatnið, lækka hitann þannig að það bubblar aðeins. Sumir segja að maður eigi að salta vatnið - ég veit ekki, svo gerið eins og þið viljið. Sjóða í 10 mínútur og svo kæla. 

 

Láta eggin síðan kælast í nokkrar mínútur áður en maður vindur sér í að flysja af skurnina.

 

Ég skar eggin niður í helminga og plokkaði rauðuna burt (mér finnst nú eiginlega að þetta eigi að heita eggjagula!) og setti í skál.

 

Það er ágætt að styðjast við eftirfarandi hlutföll. Fyrir hverjar tólf "eggjagulur", setja tvær kúfaðar teskeiðar af góðu dijon sinnepi, 100 ml sýrðan rjóma (eða majónes), 1 teskeið af túrmeriki, salt og pipar. Síðan má bara setja það sem maður vill. Það er hægt að hræra saman við lauk, kryddjurtir, önnur krydd eða bara það sem ykkur dettur í hug - the imagination is the only limit! 

 

Ég hafði skotist til Kaupinhafnar fyrr um daginn og litið við í uppáhaldsbúðinni minni. www.hwl.dk - þar er hægt að fá leikföng fyrir alvöru- og áhugakokka. Ég keypti mér eitt og annað; kjötexi, slátrarahníf, sigti, skeiðar, sleif, svona sprautupoka eins og sjást á myndinni og nokkrar tegundir af stútum - en ekki kjötsög eins og mig langaði að skella mér á (þurfti svo að nota hana fyrir næstu uppskrift en vík að því síðar)

Setti eggjagulublönduna í pokann og sprautaði í eggin.  

 

Skar síðan niður graslauk, sem ég sótti ferskan útí garði. 

 

Eggjunum var síðan raðað á disk og graslauknum stráð yfir.

 

Það var fleira á borðum en bara egg. Við vorum með margar tegundir af síld, lax, bæði reyktan, grafinn og heitreyktan, radísur, nýjar soðnar kartöflur með smjöri og dilli, fullt af jarðarberjum. Hrund gerði sitt dásamlega rúgbrauð (best ever) og svo gerði Addý jarðaberjatertu sem bræddi hörðustu karlmenn! 

Svo var sungið (td.: 600 bönder ... Eslöv! (án lags - hrópað) þýðist: 600 sýslumenn ... Selfoss!)

Bon appetit! 

P.s: Minni en og aftur á Fésbókar síðuna mína: The Doctor in the Kitchen! Endilega hjálpið mér að komast upp í þúsund likes! Ég skal éta grísahaus ef það tekst!

Dúndur Marbella kjúklingur að hætti mömmu með hrísgrjónum og salati. Revisited!

 

Þessi réttur er "signatúr" réttur móður minnar og hún er frábær kokkur! Hún hefur verið að elda þennan rétt síðastliðin fimmtán ár við afar góðar undirtektir. Móðir mín kynntist þessum rétti í gegnum vinkonu sína þegar við fjölskyldan bjuggum í Kanada þar sem móðir mín var við framhaldsnám í kennslufræði. Uppskriftin birtist fyrst í bók Julee Russo og Sheila Lukins sem kom út árið 1982. Þetta er sérstaklega eiguleg bók. Fyrsta útgáfa var einungis myndskreytt með teikningum en tuttugu og fimm ára afmælisútgáfan er skreytt fallega með ljósmyndum. Ein af mínum eigulegustu matreiðslubókum - þarna er meðal annars að finna uppskrift af Chicken Monterey og svo bestu kalkúnauppskrift allra tíma!

Ef þið smellið á myndina færist þið á hraða ljóssins í netverslun Amazon í Englandi.

Allavegana, þá var móðir mín nýlega í heimsókn hjá okkur. Hún kom hingað út og var hjá okkur í viku í vinnubúðum. Og mikið djöfull var hún dugleg - hún vann myrkanna á milli að doktorsritgerðinni sinni og leit varla upp úr tölvunni nema til þess eins að elda þennan rétt með mér. Og ekki vorum við svikinn fremur en fyrri daginn. Þennan rétt hef ég bloggað um einu sinni áður þegar þessi síðan sleit barnskóm sínum. Á köldu vetrarkvöldi í febrúar 2007 bauð ég vinum mínum í heimsókn og við gæddum okkur á þessum rétt. Með þeirri færslu birtust myndir sem Jón Þorkell tók og mér fannst vera fyrstu flottu ljósmyndirnar sem birtust á síðunni! Kannski ég slái honum við að þessu sinni!

Dúndur Marbella kjúklingur að hætti mömmu með hrísgrjónum og salati. Revisited!

 

Fyrsta skrefið er að leggja kjúklinginn í marineringu. Best er að gera það kvöldið áður þannig að kryddjurtirnar nái að leika um kjúklinginn og edikið brjóta niður vöðvaþræðina. Þannig verður kjúklingurinn meir eins og smjör. 

 

Tveir stórir kjúklingar eru hlutaðir niður og settir í stóra skál. Þá hellti ég 150 ml af jómfrúarolíu samanvið, ásamt 75 ml af hvítvínsediki, 25 ml af balsamic ediki. Þá setur maður einn bolla af góðum grænum ólívum, einn bolla af góðum svörtum kalamata olífum - það er ekki vitlaust að láta helminginn af vökvanum af báðum olífutegundum fylgja með. 35 niðurskornar sveskjur,  2 kúfaðar matskeiðar þurrt oregano, stóra handfylli af ferskri hakkaðri steinselju, 6-8 lárviðarlauf og heill smátt skorinn hvítlaukur.

 

Það er alveg óvitlaust að hræra í kjúklingnum af og til á meðan hann marinerast til þess að sjá til að allir bitarnir marinerist jafnt. Bitunum er svo raðað í eldfast mót, vökvanum af marineringunni er hellt með. Svo stráir maður dökkum Muscovado sykri yfir kjúklingabitana (húðin af kjúklingum mun aðeins standa upp úr vökvanum og mun karmelliserast í sykrinum). Að lokum bætti síðan bolla af hvítvíni til viðbótar þannig að nægur vökvi sé með kjúklingum. Bakið í ofni við 180 gráður í 50- 60 mínútur (og farinn að karmelliserast). Þegar maturinn er tilbúinn er hann skreyttur með smávegis ferskum kóríander og steinselju.

 

Kjúklingurinn er bestur borinn fram með soðnum hrísgrjónum - til að drekka í sig ljúffenga sósuna sem verður til við eldamennskuna. Og svo auðvitað salati - enginn matur án ríkulegs salats!

 

Með matnum drukkum við svo hvítvín sem ég hafði ekki bragðað áður. Að þessu sinni var það ítalskt hvítvín frá Toscana héraði. Donna di Valiano Toscana Chardonnay frá 2009. Þetta er ansi ávaxtaríkt vín, sætt í nefið - kannski smá vanillukeimur. Á bragðið aftur ávöxtur, eikað og smjörkennt. Ljómandi sopi.

 

Bon appetit! 

P.s. minni aftur á heimasíðuna mína á Facebook: The Doctor in the Kitchen. Verið velkomin! 

Surf & turf; Grilluð nautasteik og glóðaður humar með hvítlaukssósu

Það hefur verið ansi annasamt síðastliðna daga. Ég var að koma heim úr héraði, þar sem var nóg að gera og núna á mánudaginn hóf ég störf á nýrnadeildinni í Lundi. Þar mun ég vinna í sumar og í haust mun ég geta sótt um sérfræðiréttindi í gigtarlækningum. Tíminn líður svo hratt - næsta haust verða fjögur ár frá því að við fluttum til Svíþjóðar og ég byrjaði að vinna á gigtardeildinni í Lundi. Hvað tekur svo við?! 

Sökum þessa anna verður þetta bara svona örfærsla! En hvað þarf maður eiginlega að segja um mat eins og þennan - þetta er bæði einfaldur matur og á sama tíma alveg dásamlegur! Að bara að því gefnu að maður hafi gott hráefni. Þegar maður er að elda svona einfaldan mat þá skiptir höfuðmáli að hráefnið sé eins gott og framast sé kostur. Og ég þurfti ekki að kvarta. Humarinn var keyptur á Íslandi og var frá Höfn í Hornafirði, nautakjötið frá vini mínum í Saluhallen - nautakjöt úr sveitunum hérna í grenndinni. 

Surf & turf; Grilluð nautasteik og glóðaður humar með hvítlaukssósu

 

Fyrst var að gera hvítlaukssósuna. Ein dós af sýrðum rjóma, 2 hökkuð hvítlauksrif, salt&pipar, smá sítrónusafi, ögn af sírópi og síðan 1 msk af steinselju - að sjálfsögðu ferskri. Hrært saman og geymt í kæli.

Humarinn var klipptur upp að ofan og svo lyft upp á skelina. Penslað með hvítlauksolíu/smjöri og síðan grillað í ofni í nokkrar mínútur. 

Kjötið var bara skolað og þurrkað rækilega með húsbréfi og svo lagt til þerris í augnablik. Þá var það penslað með jómfrúarolíu og svo saltað og piprað. Grillað á blússheitu grilli. 

Borið fram með soðnu spergilkáli og ljúffengu rauðvíni. Að þessu sinni vorum við með Shiraz frá ástralska framleiðandanum Peter Lehmann. Þetta er vín frá því 2009. Þetta er einkar ávaxtaríkt vín með ákveðnu berjabragði - plómum og svo smá súkkulaði. Gott eftirbragð. Og passaði ljómandi vel með steikinni. 

 

Bon appetit! 

P.s. minni aftur á heimasíðuna mína á Facebook: The Doctor in the Kitchen. Verið velkomin!

Gómsæt baka með skinku, spergilkáli og ljúffengum Västerbottenosti!

Bökur af þessu tagi eru klassískur saumaklúbbsréttur. Ég man ekki eftir því þegar ég smakkaði fyrstu bökuna en ég man klárlega eftir þeirri sem mér fannst vera best. Síðla sumars 2010 leigðum við fjölskyldan húsbíl og ókum sem leið lá til Frakklands. Við keyrðum í gegnum Champagne hérað, suður til Djion í Búrgúndarhéraði, smá útúrdúr til Bern í Sviss (í gegnum Júra) og svo tilbaka til Alsace. Í sunnanverðu Alsace héraði lá leið okkar meðal annars til Colmar þar sem við röltum um fallegar göturnar. Við stoppuðum á fjölfarinni götu og settumst á kaffihús og þar fékk ég mér Quiche Lorraine í fyrsta sinn! Dásemd! 

Ég hef síðan þá gert Quiche Lorraine alltént tvisvar og líka gert grein fyrir því hér á blogginu mínu. Svíar eiga líka sína útgáfu af þessari frægu böku en þar leikur Västerbotten ostur aðalhlutverkið. Svíar eiga nokkuð ríka ostgerðarhefð sem á rætur að rekja til 1000 eftir krist þegar munkar frá meginlandinu fóru að byggja sér klaustur víða um landið. Þeir tóku með sér kunnáttu frá Evrópu og síðan hafa Svíar verið duglegir að búa til osta. Flestar tegundir sænskra osta hafa þó verið harðir ostar innblásnir frá Frökkum, Belgum og Hollendingum. 

Bestur finnst mér þó Västerbotten osturinn sem er einungis framleiddur af einu mjólkurbúi í Svíþjóð. Hann varð til seint á átjándu öld þegar Ulrika Elinora Lindström var uppi. Hún sá ein um að gera osta á mjólkurbúinu þar sem hún vann - og vegna þess varð hún í sífellu fyrir truflun (sagan segir að hún hafi átt í ástarsambandi við vinnumann sem krafðist vissrar athygli) við vinnu sína. Hún þurfti í sífellu að hita mjólkina upp aftur (þetta var ekki hefðbundin aðferð þar sem venjulega hitar maður mjólkina einungis einu sinni). Þrátt fyrir þessi "mistök" varð niðurstaðan einkar ljúffeng. Bragðgóður, mjúkur, ögn sýrður með sérlega góðu eftirbragði! Mér finnst þessi ostur sérlega ljúffengur til að nota í mat - og hann er sérdeilis vel til fallinn að nota í bökur sem þessa! Þið sem búið á Íslandi verðið auðvitað að velja ost í staðinn!

Gómsæt baka með skinku, spergilkáli og ljúffengum Västerbottenosti!

Botninn er mjög einfaldur. Bara að blanda 250 gr af hveiti saman við 100 grömm af smjöri sem maður brýtur hægt og rólega saman við hveitið. Bæta við hálfri teskeið af salti og síðan smáræði af köldu vatni - bara rétt nóg til að binda deigið saman í fallegan deigklump.  

Næsta skref er að pakka deiginu inn í plastfilmu og setja það síðan inn í ísskáp í 30-40 mínútur til að leyfa því að jafna sig og leyfa smjörinu að stífna aðeins. 

Þá er deigið flatt út þannig að það er að minnsta kosti 30 prósent stærra heldur en eldfasta mótið sem það á að bakast í. 

 

Bökumótið þarf að smyrja með smjöri þannig að deigið festist ekki við. Tylla síðan deiginu ofan í mótið og forma það eftir bökumótinu. 

 

Síðan klippir maður bara burt það sem stendur upp úr - auðveldast er að rúlla bara kökukeflinu yfir kantana og þá klippist deigið einfaldlega af. 

 

Síðan gataði ég deigið með gaffli og bakaði í 15 mínútur í 180 gráðu heitum ofni. Sumir setja bökunarpappír ofan á deigið og svo baunir eða eitthvað til að hindra að deigið lyfti sér - en það dugði alveg að gata deigið lítillega. 

 

Þá var ekkert annað að gera en að undirbúa fyllinguna. Ég setti fimm egg (undan hænum sem ekki eru hafðar í búrum!) í skál, salt og pipar og svo 200 ml af rjóma, 100 ml af nýmjólk og þeytti saman með gaffli. 

 

Næsta skref var að raða spergilkálinu, skinkunni í bökubotninn, hella síðan eggjablöndunni varlega saman við. 

 

Að lokum er að dreifa 150 gr af rifnum Västerbotten osti ofan á!  

 

Þá er bara að setja bökuna inn í 160 gráðu heitan ofninn og baka í 30-40 mínútur þangað til að eggin eru elduð í gegn. Það er gráupplagt að leyfa bökunni síðan að kólna og þá þéttist hún enn betur. En við vorum svöng þannig að við átum hana undir eins!

Með matnum bárum við fram þetta ítalska rauðvín Piccini Villa al Cortile Rossi di Montalcino frá því 2008. Þetta vín hafði ég ekki bragðað áður. Þetta er vín frá Tuscany héraði í Ítalíu og er gert úr Sangiovese þrúgum, sem er ein sú algengasta í Ítalíu. Þetta er kröfugt vín - ilmar af berjum og plómum. Góð fylling með ávexti og ögn kryddað með ágætu eftirbragði. Passaði vel með Västerbottenostinum sem var ríkjandi í bökunni.  

 

Bárum fram með salati; blönduðum grænum laufum, tómötum, kúrbít og ristuðum sesamfræjum.

Bon appetit!

P.s Minni aftur á The Doctor in the Kitchen! Verið velkominn á síðuna mína á Facebook!

Einn besti saltfiskréttur allra tíma með ólívum, kapers, sólþurrkuðum tómötum og skorðalía kartöflumús

 

Þennan rétt, sem á rætur að rekja til Miðjarðarhafsins, fékk ég í fyrsta sinn hjá nágrönnum mínum - Jóni Þorkeli og Álfhildi. Þau báru fram þennan dýrindisrétt gerðan úr íslenskum saltfiski og hann varð hreinasta lostæti! Kartöflumúsina fengum við þó ekki hjá nágrönnum okkar heldur bættum við því þegar við reyndum að líkja eftir réttinum þeirra.

Kartöflumúsin, skorðalía, er þó engan veginn mín hugmynd - því fer fjarri. Þetta er þekkt grísk uppskrift sem byggir á því að stappa heilmikið af hvítlauk saman við t.d. kartöflur, hnetur eða bleytt brauð. Það eru til margar uppskriftir af þessari "sósu" en rauði þráðurinn er auðvitað hvítlaukurinn og svo góð jómfrúarolía (sem er nánast kenniteikn grískrar matargerðar) og einhverslags sýra eins og edik eða sítrónusafi. Eins og gefur að skilja þá býður þetta upp á talsverða fjölbreyttni. 

Ég smakkaði skorðalía fyrst þegar ég var strákur og þá vorum við í matarboði hjá vinafólki foreldra minna. Einn af gestunum hafði búið í Grikklandi og tekið með sér þessa uppskrift heim á Frónið. Öllum þótti mjög áhugavert að nota svona mikið af hvítlauk í kartöflumús! Hún var megn - en megn af hvítlauk - og mér fannst hún ótrúlega bragðgóð. En ég held að ást mín á hvítlauk hafi hafist þarna fyrir alvöru. Svo jókst hún bara við að alast upp á heimili mínu - móðir mín er forfallinn hvítlauksfíkill og svo virðist sem þessi fíkn erfist sem ríkjandi gen! 

 

Einn besti saltfiskréttur allra tíma með ólívum, kapers sólþurrkuðum tómötum og skorðalía kartöflumús

Fiskurinn var fenginn frá Íslandi. Við vorum svo heppin að Álfhildur kom færandi hendi og gaf okkur rúmlega kíló af saltfiski. Svona nágranna þyrftu allir að eiga!

Ég byrjaði á því að skola fiskinn upp úr köldu vatni. Þurrkaði síðan. Þá var hann skorinn í bita, pipraður og velt upp úr hveiti.  

 

Ég setti hvítlaukinn í matvinnsluvél og hakkaði fínt og blandaði saman við nokkrum matskeiðum af góðri jómfrúarolíu. Hvítlaukurinn var síðan notaður í kartöflurnar. 

 

Hellti hvítlauksolíunni saman við kartöflurnar, ætli ég hafi ekki verið með 12-15 hvítlauksrif (hljómar mikið - er mikið - en er dásamlega gott!). Stappaði saman ásamt 2 msk af jómfrúarolíu, 1 msk af smjöri, salti og pipar. Setti einnig smá klípu af léttum rjómaosti og síðast, en ekki síst, safa úr hálfri sítrónu.

 

Næst var að steikja fiskinn. Ég gerði það síðast þar sem fiskurinn eldast afar hratt. Fyrst er að setja um það bil 1 sentimetra af olíu á pönnuna. Þegar olían er orðin heit (ca. 180 gráður), þá leggur maður fiskinn varlega í olíuna. Var með fiskinn 2 mínútur á hvorri hlið. Þegar ég var búinn að snúa saltfiskinum bætti ég kalamataolífum, sólþurrkuðum tómötum og kapers saman við og steikti með. 

 

Tók fiskinn síðan upp úr olíunni með gataskeið, þannig að olían rann að mestu af fisknum. Raðaði á disk og stráði steinselju yfir. 

 

Með matnum drukkum við þetta ljómandi góða hvítvín frá Uco dalnum í Argentínu, Trivento Golden Reserve Chardonnay frá því 2010. Þetta er góður sopi. Ilmar af fersknum ávexti og hefur léttan vanillukeim. Þurrt vín en hefur talsvert kröftugt ávaxtabragð og er aðeins eikað í lokin. 

 

 Það verður engin svikinn af þessari máltíð. Því get ég lofað!

Bon appetit!

P.s. Fyrir áhugasama um bloggið mitt bendi ég á síðuna mína á Facebook - The Doctor in the Kitchen!