Ofngrillaður þorskhnakki með ansjósu- og kaperssmjöri & gómsætu kartöflusalati

Okei! Það eiga sennilega ekki margir eftir að lesa þessa færslu. Ég hef lært það á því að hafa bloggað í núna rúmlega fimm ár að "fisk"færslur fá alltaf færri heimsóknir en kjötfærslur. Bökunar- og jólafærslur fara hinsvegar í gegnum þakið! Svo hafa ansjósur ótrúlega slæma ímynd - og algerlega að ósekju. Ansjósur sem eru marineraðar í jómfrúarolíu eru ótrúlega ljúffengar! Þær hafa líka þann kostinn að hafa bragðaukandi áhrif, svipað og þriðja kryddið (mónósódíum glútamat) nema það er fullkomlega náttúrulegt. Og þegar fiskurinn hefur steikst í smjörinu gefur það sérlega gott bragð - ekki fiskibragð eins og margir ímynda sér. Það er mjög gott að lauma ansjósum í ýmsa pastarétti og kássur - sjáiði til!

En fisk og ansjósur (sem er líka fiskur) í sömu færslunni. Ég er heppinn ef fleiri en 10 lesa alla færsluna!

En fyrir ykkur sem lesið alla færsluna og við þann sem síðan eldar réttinn vil ég segja: "You are in for a treat" - þar sem niðurstaðan var algerlega stórkostlega. Þorskurinn er góður einn og sér - en með ansjósu- og kaperssmjöri, það voru einfaldlega allir í skýjunum! Bókstaflega í skýjunum. Meira að segja börnin voru ánægð! 

Ofngrillaður þorskhnakki með ansjósu- og kaperssmjöri & gómsætu kartöflusalati

  

Fyrst var að sjóða kartöflur - ég hafði fengið nýjar kartöflur útí búð - sem ég sauð í ríkulega söltuðu vatni í u.þ.b 15 mínútur. Síðan var vatninu hellt af og þær fengu að kólna. Þá hrærði ég saman 3 msk af sýrðum rjóma, 1 msk af dijon, 1 msk af hlynsírópi, 1 smátt saxaðan, lítinn rauðlauk, handfylli af hakkaðri ferskri steinselju - salt og pipar saman við. Sett inn í kæli.

Þá skolaði ég þorskhnakkastykki sem ég hafði keypt frosin hjá Gallerí fiski og þurrkaði. Penslaði með bræddu smjöri og saltaði og pipraði.

Þá bræddi ég 100 gr af smjör í potti og þegar smjörið var farið að hitna setti ég 5 flök af söxuðum ansjósum saman við og bræddi í smjörinu, þá 2 msk af kapers, svo 2 msk af saxaðri steinselju, salt og pipar og safa úr 1/4 sítrónu.

Hitaði grillið á fullt - 275 gráður og grillaði fiskinn í 8-10 mínútur þangað til að hann var eldaður í gegn.

 

Með matnum drukkum við smá hvítvínsdreitil. Hafði keypt hvítvínsbúkollu eftir ráðleggingum vínkonsultants Sydsvenskan (mest lesna dagblað á Skáni) Andrési Fagerström. Að þessu sinni hafði ég keypt vín frá Suður Afríku, Two Oceans Sauvignion Blanc frá 2010. Þetta er heldur þurrt vín, með talsverðum ávaxtakeim, eplum og létt á bragðið. Ljómandi sopi. Það er svo gott að geta seilst inn í kæli á heitum kvöldum eftir smá hvítvínstári

 

Svo var bara að raða á disk. Fiskbiti - matskeið af smjöri á hvern bita. Væn skeið af kartöflusalati. Smáræði af fersku salati.

Bon appetit! 

Grillaðar rauðar pylsur með pækluðum rauðlauk, dijonmayo, kotasælu og salati

Við komum úr sumarbústaðnum seinni partinn í gær. Við höfðum byrjað daginn með látum með því að þrífa allt húsið hátt og lágt! Síðan ókum við sem leið lá til Kaupinhafnar og gengum smá hring frá Kongens Nytorv út á Nørregade í verslunina Notre Dame þar sem við keyptum smá nauðsynjar fyrir barnaherbergin. Síðan mjökuðum við okkur heim á leið til Lundar þar sem við vorum komin heim á réttum tíma til að skella í mat. Það er, að mínu mati, ekki hægt að stoppa í Kaupinhöfn án þess að fá sér Hot Dog med de hele! Og svo eina Cocio með! Það er bara eitthvað dásamleg pervertískt gott við þessa kombination sem gleður mitt heimska hjarta. 

Í morgun vaknaði ég svo með pylsur á heilanum. Ég fór eins og oft áður í sunnudagsfótboltann með Íslendingum úr nágrenninu um morguninn og þegar heim var komið, um hádeigisbil, gauluðu garnirnar. Ég átti nokkrar rauðar pylsur sem orðið höfðu afgangs frá því úr sumarbústaðarferðinni og því var í lófa lagið að skella þeim á grillið og gæða sér á þeim í hádegisverð. En samviskan leyfði ekki alveg að ganga alla leið - þannig að mér datt í hug þessi "hollari" aðferð. Og svei mér þá ef þetta verður ekki endurtekið - Púkapylsur, a new dish is born!

Grillaðar rauðar pylsur með pækluðum rauðlauk, dijonmayo, kotasælu og salati

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Og meðlætið er nú einfalt. Ég sótti ferskt salat út í garðinn minn, hrærði aðeins í kotasælunni. Blandaði saman matskeið af mayonaise við eina matskeið af djion sinnepi. 

Síðan saxaði ég niður hálfan rauðan lauk, heilan, rauðan tómat. Teskeið eða svo af balsamik ediki, síðan 1 msk af hvítlauksolíu, salt og pipar. Hrærði og lét standa í nokkrar mínútur. 

 

Svo er eiginlega ekkert annað að gera en að kynda undir grillinu. Grilla pylsurnar þangað til að þær eru á mörkunum á því að springa. Hita brauðin.

Síðan er bara að raða. Fyrst að smyrja brauðin að innan með dijon-mayonaisinu, svo niðurskorið salat úr garðinum, svo kotasæla, þá pylsan og svo rauðlauks/tómatsalsa. 

 

Bon appetit! 

Gómsætir grillaðir hamborgarar með íslenskum dalaostum og sveitakartöflum

Ég hef nokkrum sinnum bloggað um hamborgara áður - en kannski ekki eins oft og þessi herramannsmatur á skilið þar sem ég er mikill aðdáandi alvöru hamborgara og þá sér í lagi ostborgara. Snemma árið 2010 fór ég í heimsókn til vinar míns í Danmörku sem hafði efnt til mikillar ostborgaraveislu fyrir okkur félaga sína. Sú veisla var innblásin af þessari síðu sem er á vegum ostaframleiðenda í Wisconsin í Bandaríkjunum. Ég bloggaði um þessa veislu hérna um árið og hlaut fyrir vikið heiðurssæti á Facebooksíðu Cheese and Burger Society of America (jippí - what an honor!).

Við erum núna stödd í sumarleyfi á vesturströnd Danmerkur rétt utan við bæinn Stauning við Ringköbingfjörð. Tengdamóðir mín, Hrafnhildur Gunnlaugsdóttir, leigði hérna stórt sumarhús við ströndina og bauð dætrum sínum og fjölskyldum þeirra hingað í tilefni sextugsafmælis síns. Upp úr ferðatösku eins ferðalangsins komu þessir dásamlegu íslensku ostar og þá varð augljóst að við urðum að efna til ostaveislu að einhverju tagi. Úr varð þessi hamborgaraveisla.

Gómsætir grillaðir hamborgarar með íslenskum dalaostum og sveitakartöflum

Hamborgararnir voru hnoðaðar saman úr 100% sænsku nautahakki og voru svo kryddaðir með salti, pipar, hvítlaukskryddi og smávegis af papríkudufti. Einu sinni var ég alltaf að blanda laufkryddi, lauk, hvítlauk og mylsnu og svoleiðis saman við hakkið en ég er alveg hættur slíku. Leyfi bara kjötinu að njóta sín eins og það er - með smá kryddi. Jónas félagi minn bætir stundum gráðaosti saman við nautahakkið og það smakkast alveg ljómandi.

Grillað þangað til að kjötið var medium rare! Þannig finnst mér það best.

 

Eins og áður hefur komið fram höfðu okkur áskotnast nokkrar tegundir af ostum sem framleiddir eru af Mjólkursamsölunni í Búðardal. Þarna voru tvær tegundir af höfðinga, Stóri Dímon, Kastali, Dalahringur og svo tveir nýir ostar - Ljótur og Auður.

 

Við gerðum líka ofnbakaðar sveitafranskar með matnum. Hvað er hamborgari án franskra - tja ... mun léttari máltíð en líka fátæklegri! Frönskunum var velt upp úr jómfrúarolíu, salti og pipar og svo smáræði af hvítlaukskryddi og svo raðað á ofnplötu og bakaðar í 45 mínútur. 

 

Við létum ostana standa í 30 mínútur og jafna sig áður en þeir voru skornir niður og raðað á hamborgarana. Þannig mýkjast þeir og bragðið fær betur að njóta sín. Eins voru ostarnir ekki settir á hamborgarana á meðan þeir voru á grillinu. Ég vildi ekki bræða þá alveg niður - mér finnst bragðið af mygluostum tapast við þá meðferð - harða osta finnst mér gott að bræða niður en mygluostar eiga skilið aðeins ljúfari meðferð, maður vill jú njóta bragðsins!

 

Myndirnar virðast kannski vera pínú "sloppí" en mér finnst maturinn engu að síður vera nokkuð girnilegur! Við vorum auðvitað með hefðbundið hráefni með borgurunum; salat, tómata, lauk, tómatsósu, sinnep og mayonaise, auk allra ostana.

Til vinstri er hamborgari með Ljótum - sem er mygluostur sem sver sig í ætt við franska Roquefort ostinn þó að sá íslenski sé mun mildari en hin franski! Til hægri er svo Auður sem er einkar ljúfur og bragðgóður hvítmygluostur.

 

Hérna er svo Auður í nærmynd - nammi namm!

 

Hér tróna svo tveir höfðingjar á toppnum. Blár höfðingi til vinstri og svo hin ljósi til hægri. Sælgæti!

Með matnum drukkum við svo þetta rauðvín. Rauðvín og ostar passa, jú, svo vel saman. Að þessu sinni hafði ég keypt búkollu. Rosemount Shiraz Cabernet frá Ástraliu. Eins og nafnið gefur til kynna þá er vínið blanda úr tveimur þrúgum - 60% Shiraz og 40% Cabernet Sauvignion. Þetta er berjaríkt vín með ágætis fyllingu, tannín og mildu eftirbragði. Ljómandi góður sopi!

 

Hér er svo ein lokamynd. Þetta var sannkölluð ostahamborgaraveisla - sælustunurnar voru við siðgæðismörk!

Bon appetit! 

Grilluð flankasteik með graslaukssósu og steiktum lauk & sveppum

Ég man ekki eftir því að hafa séð þennan bita, flankasteik, á meðan ég bjó á Íslandi. Það getur auðvitað verið vegna þess að ég var ekkert sérstaklega að leita að þessum bita! Hvað um það - þá er þetta afar góður grillbiti. Yfirleitt er hann á mjög góðu verði miðað við "betri bitana" á nautinu og afar hentugur á grillið. Hér í Svíþjóð og mun víðar er þetta afar algeng sjón í verslunum á þessum árstíma. Ég er alveg sannfærður um að þetta er hægt að finna í betri verslunum og í versta falli hægt að panta þetta hjá góðum slátrara eins og fólkinu sem vinnur í Kjöthöllinni! 

Bitar eins og þessir hafa gott af því að fá smávegis marineringu áður en þeir eru lagðir á funheitt grillið. Svo er mikilvægt að hafa í huga að sneiða þá þunnt niður þegar búið er að elda þá og muna eftir því að skera þvert á vöðvaþræðina - þannig tryggir maður að bitinn verði mjúkur og góður. Á myndinni hér að ofan má sjá að flankasteik er fengin af neðanverðum kviðveggnum. 

Ég naut þess að kollegi minn kom mér í samband við nautabónda á norðanverðum Skáni sem ræktar Angus nautgripi á lífrænan hátt og ég var því með í panta hlutdeild í nauti sem var slátrað núna snemma í vor. Ég á því marga góða bita í frystinum - bæði á grillið og í hamborgara fyrir sumarið og svo í kássur þegar fer að hausta. 

Grilluð flankasteik með graslaukssósu og steiktum lauk & sveppum

Fyrst er að krydda nautið. Ég hafði fengið sendingu frá Skerjaveri, þau eru þekktust fyrir að framleiða "best á lambið", og studdist við kryddblöndu frá þeim - best á nautið. Þetta er ljómandi góð kryddblanda sem inniheldur blöndu af sítrónupipar, svörtum pipar, rósmarín, papríku, basil og steinselju. Ég bætti við smá cheyenne pipar, meira af papríku og svo maldon salti!

Fyrst penslaði ég steikina með jómfrúarolíu og makaði síðan blöndunni vel á allar hliðar kjötsins. Lét svo kjötið standa inn í ísskáp í rúmlega klukkustund. 

 

 

Ég held að það skipti höfuðmáli að gefa kryddinu smá tíma til þess að komast inn í ysta lag kjötsins. 

 

Skar niður einn rauðan lauk, einn gulan lauk og svo um það bil 15 sveppi sem ég steikti í smáræði af olíu, saltaði vel og pipraði. Setti nokkrar greinar af sítrónutimian og lét það steikjast með og læða bragði sínu inn í grænmetið! 

 

Ég setti svona þykka grillplötu á grillið. Það varð alveg rjúkandi heitt. Steikin sem var kannski bara 3-4 cm þykk var steikt í 2 mínútur á hvorri hlið. Það þurfti ekkert meira. 

 

Ég hef bloggað mikið af hvítum sósum upp á síðkastið. Mér finnst kaldar sósur oft vera svo viðeigandi með grillmatnum. Það gefur manni líka þá "illusion" að maturinn sé léttur. Alltént var þessi sósa gerð úr tveimur desilítrum af léttum creme fraiche, tveimur hökkuðum hvítlauksgeirum, fullt af graslauk - smátt skornum, salti, pipar og smá hunangi til að sæta. Skreytt með graslauksblómum (sem blómstra um miðjan júní í garðinum mínum).

 

Grænmetið var sett í skál og skreytt með nokkrum ferskum sítrónutimian laufum.

 

Kjötið var að mestum hluta "rare" - sem mér finnst vera ljómandi. Þynnri endi kjötsins passaði vel fyrir þá sem vildu "medium rare". 

 

Með matnum drukkum við smáræðis dreitil af Lindemans Bin 50 - Shiraz sem er frá Ástralíu. Þetta er auðvitað vel þekkt vín á Íslandi. Hérna í Svíþjóð er hvítvínið mjög vinsælt en rauðvínið frá þeim vín sem þarf að panta. Ég rakst á þetta í Systembolaget nýverið á ágætu verði og varð ekki svikinn. Þetta vín er þykkt í glasi. Mikill ávöxtur í nefi. Bragðið örlítið sultukennt með smá krydduðum keim og ágætu eftirbragði. 

 

Borið fram með ákaflega einföldu salati. Klettasalati úr garðinum, tómötum, papríkur og tómötum.

Bon appetit! 

Grill grill grill: fylltar litríkar papríkur, grillaðar kjúklingabringur og gróft flatbrauð

Þrátt fyrir að þetta hafi verið kaldasti júnímánuður í Svíþjóð nánast síðan að mælingar hófust þarf ekki mikla sól til þess að maður fari í grillskap. Það er auðvitað alltaf skemmtileg stemming að grilla - ég held að flestir séu sammála um það. Og á sumrin verður þetta nánast eins og múgæsing. Og ekki að ástæðulausu - grillmatur er svo góður. Og það má eiginlega setja hvað sem er á grillið. Svo þarf ekki alltaf að láta barbekjú sósu (þó að hún sé auðvitað déskoti góð) leika aðalhlutverkið á grillmatnum. Að þessu sinni fékk BBQ sósan að bíða í ísskápnum.

Þetta er ekki í fyrsta sinn sem ég geri fylltar papríkur, þær hef ég gert nokkrum sinnum og meira segja bloggað um það einu sinni áður, sjá hér. Þá fyllti ég þær með steiktu grænmeti, beikoni og smávegis af hvítmygluosti. Að þessu sinni sótti ég innblástur til Miðausturlanda - kúmin (cummin - ekki kúmen/caraway) er bragð sem ég kann sérstaklega vel við. Og þetta krydd var rauði þráðurinn að þessu sinni!

Svo sé ég að fleiri eru að gera fylltar papríkur og greina frá því á blogginu sínu. Eva Laufey Kjaran er ung kona sem er afar metnaðarfullur matarbloggari. Þessa uppskrift, birti hún nýverið í pistli í Smartlandi Morgunblaðsins, sem er ákaflega girnileg og ég á ábyggilega eftir að herma eftir. Hún er líka með heimasíðu sem mér finnst gaman að kíkja á, www.evalaufeykjaran.com. Hún bakar mikið af kökum og býr til annað góðgæti og tekur mikið af fallegum myndum. Check it out!

Grill grill grill: fylltar papríkur, grillaðar kjúklingabringur og gróft flatbrauð

Papríkurnar leika aðalhlutverkið að þessu sinni. Fyrst sauð ég 250 gr af Puy linsum í söltuðu vatni í 25 mínútur. Vatninu var síðan hellt frá og linsurnar settar til hliðar í augnablik.

Skar svo niður einn lauk, þrjá hvítlauksgeira, hálfa sæta kartöflu og eina gulrót. Hitaði olíu á pönnu og steikti síðan grænmetið þangað til að það var mjúkt. Bætti svo saman við einni kúfaðri teskeið af kúmeni, túrmeriki og kóríander. Saltaði og pipraði. Þá fóru linsurnar saman við ásamt einni dós af hökkuðum tómötum, ein matskeið af tómatpuré og svo ein tsk af sírópi til að balansera bragðið. Hitað að suðu og þá lagt til hliðar. Skar toppinn af fjórum papríkum og hreinsaði kjarnann út. Fyllti með linsunum.

 

Ætlaði að tylla haloumiosti ofan á - en hafði láðst að kaupa hann svo að ég notaði það sem var til - sem var mozzarellaostur. Fetaostur hefði líka verið afbragð, en ég átti hann ekki til heldur. 

 

Papríkurnar voru settar á óbeinan hita á grillinu og voru tilbúnar á rúmum hálftíma.

 

Að krydda kjúklingabringurnar var nokkuð einfalt. Útbjó kryddblöndu gerða úr einni teskeið af kúmeni, túrmeriki, papríkudufti, hálfri tsk af möluðum fennelfræjum, salti og pipar. Fyrst penslaði ég bringurnar með jómfrúarolíu og svo makaði ég kryddblöndunni á bringurnar. Grillað í 10 mínútur á hvorri hlið þangað til eldað í gegn. 

 

Flatbrauðið var gert á eftirfarandi hátt. Fyrst vakti ég 15 gr af geri í 300-400 ml af volgu vatni, ásamt einni msk af sykri. Blandaði 300 gr af hveiti, 300 gr af rúgmjöli, salti og tveimur msk af jómfrúarolíu. Þegar gerið var farið að freyða er vökvanum blandað saman við hveitið. Hnoðað í fimm mínútur. Síðan blandaði ég saman einni dós af kjúklingabaunum og svo einni teskeið af kúmenfræjum. Blandað saman í mínútu en þess gætt að að kjúklingabaunirnar maukist ekki alveg. 

Flatt út og penslað með hvítlauksolíu, saltað og piprað. Grillað á báðum hliðum.

 

Borið fram með einfaldri jógúrtsósu. tveir dl af jógúrt, tvær msk af söxuðum myntulaufum, tvö hökkuð hvítlauksrif, salt, pipar og smá skvetta af hlynsírópi. 

Með matnum fengum við okkur smá tár á rósavíni. Á sumrin, þegar heitt er í veðri er gott að fá sér léttvínsglas. Og þegar sólin skín finnst mér rósavín alltaf ansi ljúffengt. Rósavíni er almennt ekki gert hátt undir höfði en eru ansi vinsælt hérna í Svíþjóð. Þetta var létt og gott vín, kalt úr ísskápnum. Gert úr grenache þrúgum þar sem hýðið fær að liggja á safanum í sólarhring til að gefa víninu sinn rósableika lit. Ávaxtaríkt og frískandi. 

Bon appetit!

 P.s. Takk fyrir undirtektirnar á Facebook - The Doctor in the Kitchen - Gleður sannarlega. Núna þarf aðeins tæplega 400 likes í viðbót og þá mun ég éta grísahöfuð! Endilega hjálpið mér að láta það verða að veruleika!

Déskotigóð djöflaegg - með dijon sinnepi og graslauk á sumarsólstöðum

Þetta er réttur sem ég held að hafi fallið í gleymsku fyrir áratugum síðan. Samkvæmt heimildum mínum fóru menn að gera djöflaegg á tímum Rómverkja og er þessi réttur þekktur víða. Ég man eftir því sem krakki að hafa borðað þetta í einhverri veislunni en ekki séð þetta á hlaðborðum síðan ég sleit barnskónum. En sem forfallinn eggja "enþúsíast" er ekkert betra en að rifja upp svona sígilda slagara. Og þessi eggjaréttur er fantagóður. Uppskriftin fékk nafnið djöflaegg - deviled eggs - á átjándu öld þegar menn fóru að krydda eggin með papríku eða pipar - ætli þetta hafi ekki verið kallað eitthvað annað áður. 

Ég gerði djöflaeggin fyrir sameiginlega veislu okkar vinanna í Púkagrandanum í Lundi. Þar héldum við upp á sumarsólstöður - Midsommar - sem er mikil hátíð hér í Svíþjóð. Föstudagurinn eftir Jónsmessu er frídagur og þá gleðjast Svíar, dansa í kringum maísúluna eins og froskar skreyttir blómakrönsum, borða síld, syngja og skála! Við reyndum að gera okkar besta til að fylgja Svíunum eftir - með smávægilegum breytingum þó. Jónas og Hrund, nágrannar mínir og vinir, buðu okkur heim ásamt fjölda annarra til samskotaveislu! 

Svíar eru vanir því að borða marineraða síld, rauðlauk, sýrðan rjóma, rúgbrauð, radísur, nýjar kartöflur með dilli, lax og auðvitað egg! Eggin eru þó venjulega bara soðin og lagð á borð. Djöflaegg eru eiginlega páskamatur í Svíþjóð - eða var það allaveganna áður - en við innflytjendur hljótum að fá að teygja og toga sænska siði eins og okkur passa best? Eða hvað? 

Djöflaegg - með dijon sinnepi og graslauk á sumarsólstöðum 

Fyrst er auðvitað að sjóða egg. Harðsjóða eggin. Eins og lög gera ráð fyrir; sjóða upp vatnið, lækka hitann þannig að það bubblar aðeins. Sumir segja að maður eigi að salta vatnið - ég veit ekki, svo gerið eins og þið viljið. Sjóða í 10 mínútur og svo kæla. 

 

Láta eggin síðan kælast í nokkrar mínútur áður en maður vindur sér í að flysja af skurnina.

 

Ég skar eggin niður í helminga og plokkaði rauðuna burt (mér finnst nú eiginlega að þetta eigi að heita eggjagula!) og setti í skál.

 

Það er ágætt að styðjast við eftirfarandi hlutföll. Fyrir hverjar tólf "eggjagulur", setja tvær kúfaðar teskeiðar af góðu dijon sinnepi, 100 ml sýrðan rjóma (eða majónes), 1 teskeið af túrmeriki, salt og pipar. Síðan má bara setja það sem maður vill. Það er hægt að hræra saman við lauk, kryddjurtir, önnur krydd eða bara það sem ykkur dettur í hug - the imagination is the only limit! 

 

Ég hafði skotist til Kaupinhafnar fyrr um daginn og litið við í uppáhaldsbúðinni minni. www.hwl.dk - þar er hægt að fá leikföng fyrir alvöru- og áhugakokka. Ég keypti mér eitt og annað; kjötexi, slátrarahníf, sigti, skeiðar, sleif, svona sprautupoka eins og sjást á myndinni og nokkrar tegundir af stútum - en ekki kjötsög eins og mig langaði að skella mér á (þurfti svo að nota hana fyrir næstu uppskrift en vík að því síðar)

Setti eggjagulublönduna í pokann og sprautaði í eggin.  

 

Skar síðan niður graslauk, sem ég sótti ferskan útí garði. 

 

Eggjunum var síðan raðað á disk og graslauknum stráð yfir.

 

Það var fleira á borðum en bara egg. Við vorum með margar tegundir af síld, lax, bæði reyktan, grafinn og heitreyktan, radísur, nýjar soðnar kartöflur með smjöri og dilli, fullt af jarðarberjum. Hrund gerði sitt dásamlega rúgbrauð (best ever) og svo gerði Addý jarðaberjatertu sem bræddi hörðustu karlmenn! 

Svo var sungið (td.: 600 bönder ... Eslöv! (án lags - hrópað) þýðist: 600 sýslumenn ... Selfoss!)

Bon appetit! 

P.s: Minni en og aftur á Fésbókar síðuna mína: The Doctor in the Kitchen! Endilega hjálpið mér að komast upp í þúsund likes! Ég skal éta grísahaus ef það tekst!

Dúndur Marbella kjúklingur að hætti mömmu með hrísgrjónum og salati. Revisited!

 

Þessi réttur er "signatúr" réttur móður minnar og hún er frábær kokkur! Hún hefur verið að elda þennan rétt síðastliðin fimmtán ár við afar góðar undirtektir. Móðir mín kynntist þessum rétti í gegnum vinkonu sína þegar við fjölskyldan bjuggum í Kanada þar sem móðir mín var við framhaldsnám í kennslufræði. Uppskriftin birtist fyrst í bók Julee Russo og Sheila Lukins sem kom út árið 1982. Þetta er sérstaklega eiguleg bók. Fyrsta útgáfa var einungis myndskreytt með teikningum en tuttugu og fimm ára afmælisútgáfan er skreytt fallega með ljósmyndum. Ein af mínum eigulegustu matreiðslubókum - þarna er meðal annars að finna uppskrift af Chicken Monterey og svo bestu kalkúnauppskrift allra tíma!

Ef þið smellið á myndina færist þið á hraða ljóssins í netverslun Amazon í Englandi.

Allavegana, þá var móðir mín nýlega í heimsókn hjá okkur. Hún kom hingað út og var hjá okkur í viku í vinnubúðum. Og mikið djöfull var hún dugleg - hún vann myrkanna á milli að doktorsritgerðinni sinni og leit varla upp úr tölvunni nema til þess eins að elda þennan rétt með mér. Og ekki vorum við svikinn fremur en fyrri daginn. Þennan rétt hef ég bloggað um einu sinni áður þegar þessi síðan sleit barnskóm sínum. Á köldu vetrarkvöldi í febrúar 2007 bauð ég vinum mínum í heimsókn og við gæddum okkur á þessum rétt. Með þeirri færslu birtust myndir sem Jón Þorkell tók og mér fannst vera fyrstu flottu ljósmyndirnar sem birtust á síðunni! Kannski ég slái honum við að þessu sinni!

Dúndur Marbella kjúklingur að hætti mömmu með hrísgrjónum og salati. Revisited!

 

Fyrsta skrefið er að leggja kjúklinginn í marineringu. Best er að gera það kvöldið áður þannig að kryddjurtirnar nái að leika um kjúklinginn og edikið brjóta niður vöðvaþræðina. Þannig verður kjúklingurinn meir eins og smjör. 

 

Tveir stórir kjúklingar eru hlutaðir niður og settir í stóra skál. Þá hellti ég 150 ml af jómfrúarolíu samanvið, ásamt 75 ml af hvítvínsediki, 25 ml af balsamic ediki. Þá setur maður einn bolla af góðum grænum ólívum, einn bolla af góðum svörtum kalamata olífum - það er ekki vitlaust að láta helminginn af vökvanum af báðum olífutegundum fylgja með. 35 niðurskornar sveskjur,  2 kúfaðar matskeiðar þurrt oregano, stóra handfylli af ferskri hakkaðri steinselju, 6-8 lárviðarlauf og heill smátt skorinn hvítlaukur.

 

Það er alveg óvitlaust að hræra í kjúklingnum af og til á meðan hann marinerast til þess að sjá til að allir bitarnir marinerist jafnt. Bitunum er svo raðað í eldfast mót, vökvanum af marineringunni er hellt með. Svo stráir maður dökkum Muscovado sykri yfir kjúklingabitana (húðin af kjúklingum mun aðeins standa upp úr vökvanum og mun karmelliserast í sykrinum). Að lokum bætti síðan bolla af hvítvíni til viðbótar þannig að nægur vökvi sé með kjúklingum. Bakið í ofni við 180 gráður í 50- 60 mínútur (og farinn að karmelliserast). Þegar maturinn er tilbúinn er hann skreyttur með smávegis ferskum kóríander og steinselju.

 

Kjúklingurinn er bestur borinn fram með soðnum hrísgrjónum - til að drekka í sig ljúffenga sósuna sem verður til við eldamennskuna. Og svo auðvitað salati - enginn matur án ríkulegs salats!

 

Með matnum drukkum við svo hvítvín sem ég hafði ekki bragðað áður. Að þessu sinni var það ítalskt hvítvín frá Toscana héraði. Donna di Valiano Toscana Chardonnay frá 2009. Þetta er ansi ávaxtaríkt vín, sætt í nefið - kannski smá vanillukeimur. Á bragðið aftur ávöxtur, eikað og smjörkennt. Ljómandi sopi.

 

Bon appetit! 

P.s. minni aftur á heimasíðuna mína á Facebook: The Doctor in the Kitchen. Verið velkomin! 

Surf & turf; Grilluð nautasteik og glóðaður humar með hvítlaukssósu

Það hefur verið ansi annasamt síðastliðna daga. Ég var að koma heim úr héraði, þar sem var nóg að gera og núna á mánudaginn hóf ég störf á nýrnadeildinni í Lundi. Þar mun ég vinna í sumar og í haust mun ég geta sótt um sérfræðiréttindi í gigtarlækningum. Tíminn líður svo hratt - næsta haust verða fjögur ár frá því að við fluttum til Svíþjóðar og ég byrjaði að vinna á gigtardeildinni í Lundi. Hvað tekur svo við?! 

Sökum þessa anna verður þetta bara svona örfærsla! En hvað þarf maður eiginlega að segja um mat eins og þennan - þetta er bæði einfaldur matur og á sama tíma alveg dásamlegur! Að bara að því gefnu að maður hafi gott hráefni. Þegar maður er að elda svona einfaldan mat þá skiptir höfuðmáli að hráefnið sé eins gott og framast sé kostur. Og ég þurfti ekki að kvarta. Humarinn var keyptur á Íslandi og var frá Höfn í Hornafirði, nautakjötið frá vini mínum í Saluhallen - nautakjöt úr sveitunum hérna í grenndinni. 

Surf & turf; Grilluð nautasteik og glóðaður humar með hvítlaukssósu

 

Fyrst var að gera hvítlaukssósuna. Ein dós af sýrðum rjóma, 2 hökkuð hvítlauksrif, salt&pipar, smá sítrónusafi, ögn af sírópi og síðan 1 msk af steinselju - að sjálfsögðu ferskri. Hrært saman og geymt í kæli.

Humarinn var klipptur upp að ofan og svo lyft upp á skelina. Penslað með hvítlauksolíu/smjöri og síðan grillað í ofni í nokkrar mínútur. 

Kjötið var bara skolað og þurrkað rækilega með húsbréfi og svo lagt til þerris í augnablik. Þá var það penslað með jómfrúarolíu og svo saltað og piprað. Grillað á blússheitu grilli. 

Borið fram með soðnu spergilkáli og ljúffengu rauðvíni. Að þessu sinni vorum við með Shiraz frá ástralska framleiðandanum Peter Lehmann. Þetta er vín frá því 2009. Þetta er einkar ávaxtaríkt vín með ákveðnu berjabragði - plómum og svo smá súkkulaði. Gott eftirbragð. Og passaði ljómandi vel með steikinni. 

 

Bon appetit! 

P.s. minni aftur á heimasíðuna mína á Facebook: The Doctor in the Kitchen. Verið velkomin!

Gómsæt baka með skinku, spergilkáli og ljúffengum Västerbottenosti!

Bökur af þessu tagi eru klassískur saumaklúbbsréttur. Ég man ekki eftir því þegar ég smakkaði fyrstu bökuna en ég man klárlega eftir þeirri sem mér fannst vera best. Síðla sumars 2010 leigðum við fjölskyldan húsbíl og ókum sem leið lá til Frakklands. Við keyrðum í gegnum Champagne hérað, suður til Djion í Búrgúndarhéraði, smá útúrdúr til Bern í Sviss (í gegnum Júra) og svo tilbaka til Alsace. Í sunnanverðu Alsace héraði lá leið okkar meðal annars til Colmar þar sem við röltum um fallegar göturnar. Við stoppuðum á fjölfarinni götu og settumst á kaffihús og þar fékk ég mér Quiche Lorraine í fyrsta sinn! Dásemd! 

Ég hef síðan þá gert Quiche Lorraine alltént tvisvar og líka gert grein fyrir því hér á blogginu mínu. Svíar eiga líka sína útgáfu af þessari frægu böku en þar leikur Västerbotten ostur aðalhlutverkið. Svíar eiga nokkuð ríka ostgerðarhefð sem á rætur að rekja til 1000 eftir krist þegar munkar frá meginlandinu fóru að byggja sér klaustur víða um landið. Þeir tóku með sér kunnáttu frá Evrópu og síðan hafa Svíar verið duglegir að búa til osta. Flestar tegundir sænskra osta hafa þó verið harðir ostar innblásnir frá Frökkum, Belgum og Hollendingum. 

Bestur finnst mér þó Västerbotten osturinn sem er einungis framleiddur af einu mjólkurbúi í Svíþjóð. Hann varð til seint á átjándu öld þegar Ulrika Elinora Lindström var uppi. Hún sá ein um að gera osta á mjólkurbúinu þar sem hún vann - og vegna þess varð hún í sífellu fyrir truflun (sagan segir að hún hafi átt í ástarsambandi við vinnumann sem krafðist vissrar athygli) við vinnu sína. Hún þurfti í sífellu að hita mjólkina upp aftur (þetta var ekki hefðbundin aðferð þar sem venjulega hitar maður mjólkina einungis einu sinni). Þrátt fyrir þessi "mistök" varð niðurstaðan einkar ljúffeng. Bragðgóður, mjúkur, ögn sýrður með sérlega góðu eftirbragði! Mér finnst þessi ostur sérlega ljúffengur til að nota í mat - og hann er sérdeilis vel til fallinn að nota í bökur sem þessa! Þið sem búið á Íslandi verðið auðvitað að velja ost í staðinn!

Gómsæt baka með skinku, spergilkáli og ljúffengum Västerbottenosti!

Botninn er mjög einfaldur. Bara að blanda 250 gr af hveiti saman við 100 grömm af smjöri sem maður brýtur hægt og rólega saman við hveitið. Bæta við hálfri teskeið af salti og síðan smáræði af köldu vatni - bara rétt nóg til að binda deigið saman í fallegan deigklump.  

Næsta skref er að pakka deiginu inn í plastfilmu og setja það síðan inn í ísskáp í 30-40 mínútur til að leyfa því að jafna sig og leyfa smjörinu að stífna aðeins. 

Þá er deigið flatt út þannig að það er að minnsta kosti 30 prósent stærra heldur en eldfasta mótið sem það á að bakast í. 

 

Bökumótið þarf að smyrja með smjöri þannig að deigið festist ekki við. Tylla síðan deiginu ofan í mótið og forma það eftir bökumótinu. 

 

Síðan klippir maður bara burt það sem stendur upp úr - auðveldast er að rúlla bara kökukeflinu yfir kantana og þá klippist deigið einfaldlega af. 

 

Síðan gataði ég deigið með gaffli og bakaði í 15 mínútur í 180 gráðu heitum ofni. Sumir setja bökunarpappír ofan á deigið og svo baunir eða eitthvað til að hindra að deigið lyfti sér - en það dugði alveg að gata deigið lítillega. 

 

Þá var ekkert annað að gera en að undirbúa fyllinguna. Ég setti fimm egg (undan hænum sem ekki eru hafðar í búrum!) í skál, salt og pipar og svo 200 ml af rjóma, 100 ml af nýmjólk og þeytti saman með gaffli. 

 

Næsta skref var að raða spergilkálinu, skinkunni í bökubotninn, hella síðan eggjablöndunni varlega saman við. 

 

Að lokum er að dreifa 150 gr af rifnum Västerbotten osti ofan á!  

 

Þá er bara að setja bökuna inn í 160 gráðu heitan ofninn og baka í 30-40 mínútur þangað til að eggin eru elduð í gegn. Það er gráupplagt að leyfa bökunni síðan að kólna og þá þéttist hún enn betur. En við vorum svöng þannig að við átum hana undir eins!

Með matnum bárum við fram þetta ítalska rauðvín Piccini Villa al Cortile Rossi di Montalcino frá því 2008. Þetta vín hafði ég ekki bragðað áður. Þetta er vín frá Tuscany héraði í Ítalíu og er gert úr Sangiovese þrúgum, sem er ein sú algengasta í Ítalíu. Þetta er kröfugt vín - ilmar af berjum og plómum. Góð fylling með ávexti og ögn kryddað með ágætu eftirbragði. Passaði vel með Västerbottenostinum sem var ríkjandi í bökunni.  

 

Bárum fram með salati; blönduðum grænum laufum, tómötum, kúrbít og ristuðum sesamfræjum.

Bon appetit!

P.s Minni aftur á The Doctor in the Kitchen! Verið velkominn á síðuna mína á Facebook!

Einn besti saltfiskréttur allra tíma með ólívum, kapers, sólþurrkuðum tómötum og skorðalía kartöflumús

 

Þennan rétt, sem á rætur að rekja til Miðjarðarhafsins, fékk ég í fyrsta sinn hjá nágrönnum mínum - Jóni Þorkeli og Álfhildi. Þau báru fram þennan dýrindisrétt gerðan úr íslenskum saltfiski og hann varð hreinasta lostæti! Kartöflumúsina fengum við þó ekki hjá nágrönnum okkar heldur bættum við því þegar við reyndum að líkja eftir réttinum þeirra.

Kartöflumúsin, skorðalía, er þó engan veginn mín hugmynd - því fer fjarri. Þetta er þekkt grísk uppskrift sem byggir á því að stappa heilmikið af hvítlauk saman við t.d. kartöflur, hnetur eða bleytt brauð. Það eru til margar uppskriftir af þessari "sósu" en rauði þráðurinn er auðvitað hvítlaukurinn og svo góð jómfrúarolía (sem er nánast kenniteikn grískrar matargerðar) og einhverslags sýra eins og edik eða sítrónusafi. Eins og gefur að skilja þá býður þetta upp á talsverða fjölbreyttni. 

Ég smakkaði skorðalía fyrst þegar ég var strákur og þá vorum við í matarboði hjá vinafólki foreldra minna. Einn af gestunum hafði búið í Grikklandi og tekið með sér þessa uppskrift heim á Frónið. Öllum þótti mjög áhugavert að nota svona mikið af hvítlauk í kartöflumús! Hún var megn - en megn af hvítlauk - og mér fannst hún ótrúlega bragðgóð. En ég held að ást mín á hvítlauk hafi hafist þarna fyrir alvöru. Svo jókst hún bara við að alast upp á heimili mínu - móðir mín er forfallinn hvítlauksfíkill og svo virðist sem þessi fíkn erfist sem ríkjandi gen! 

 

Einn besti saltfiskréttur allra tíma með ólívum, kapers sólþurrkuðum tómötum og skorðalía kartöflumús

Fiskurinn var fenginn frá Íslandi. Við vorum svo heppin að Álfhildur kom færandi hendi og gaf okkur rúmlega kíló af saltfiski. Svona nágranna þyrftu allir að eiga!

Ég byrjaði á því að skola fiskinn upp úr köldu vatni. Þurrkaði síðan. Þá var hann skorinn í bita, pipraður og velt upp úr hveiti.  

 

Ég setti hvítlaukinn í matvinnsluvél og hakkaði fínt og blandaði saman við nokkrum matskeiðum af góðri jómfrúarolíu. Hvítlaukurinn var síðan notaður í kartöflurnar. 

 

Hellti hvítlauksolíunni saman við kartöflurnar, ætli ég hafi ekki verið með 12-15 hvítlauksrif (hljómar mikið - er mikið - en er dásamlega gott!). Stappaði saman ásamt 2 msk af jómfrúarolíu, 1 msk af smjöri, salti og pipar. Setti einnig smá klípu af léttum rjómaosti og síðast, en ekki síst, safa úr hálfri sítrónu.

 

Næst var að steikja fiskinn. Ég gerði það síðast þar sem fiskurinn eldast afar hratt. Fyrst er að setja um það bil 1 sentimetra af olíu á pönnuna. Þegar olían er orðin heit (ca. 180 gráður), þá leggur maður fiskinn varlega í olíuna. Var með fiskinn 2 mínútur á hvorri hlið. Þegar ég var búinn að snúa saltfiskinum bætti ég kalamataolífum, sólþurrkuðum tómötum og kapers saman við og steikti með. 

 

Tók fiskinn síðan upp úr olíunni með gataskeið, þannig að olían rann að mestu af fisknum. Raðaði á disk og stráði steinselju yfir. 

 

Með matnum drukkum við þetta ljómandi góða hvítvín frá Uco dalnum í Argentínu, Trivento Golden Reserve Chardonnay frá því 2010. Þetta er góður sopi. Ilmar af fersknum ávexti og hefur léttan vanillukeim. Þurrt vín en hefur talsvert kröftugt ávaxtabragð og er aðeins eikað í lokin. 

 

 Það verður engin svikinn af þessari máltíð. Því get ég lofað!

Bon appetit!

P.s. Fyrir áhugasama um bloggið mitt bendi ég á síðuna mína á Facebook - The Doctor in the Kitchen!