Ljúffengt Spaghetti með tigrísrækjum, rauðum chili, hvítlauk og aspas

 

 

Við feðgar brugðum okkur til Svíþjóðar fyrir helgina. Tilgangur ferðarinnar var að funda með rannsóknarhandleiðurum mínum og reyna að mjaka doktorsverkefninu mínu eitthvað áleiðis. Það verður að viðurkennast að það hefur gengið hægt síðustu árin vegna anna, en kannski næ ég að glæða verkefnið nýju lífi, hver veit! Myndin hérna að ofan er tekin fyrir framan háskólabygginguna í Lundi. 

 

Vilhjálmur vildi auðvitað ólmur koma með og fá að hitta vini sína - hann hefur átt ljúfa daga hérna um helgina umlukinn gömlu vinum sínum í hverfinu sem hann ólst upp í. Það er alveg ljóst að hann saknar lífsins hérna í Svíþjóð. Þá hefur verið líka verið gaman að hitta gömlu félagana mína aftur. Jónas og Hrund skutu yfir okkur skjólhúsi og hafa dekrað við okkur feðgana í hvítvetna. Jón og Álfa buðu okkur í mat í gær og við skemmtum okkur vel frameftir kvöldi. 

 

Og veðrið hefur aldeilis leikið við okkur - glampandi sól og heiðskýrt undanfarna daga. Það er erfitt að sakna ekki Svíðþjóðar á dögum eins og þessum. Sem betur fer dró fyrir sólu seinni partinn í dag - þá er auðveldara að hlakka til heimferðar! 

 

En að matnum. Þennan rétt gerði ég einmitt kvöldið áður en við skelltum okkur hingað út. Ég sá þessar stærðarinnar tígrisrækjur í frystinum hjá vinum mínum í Fiskbúðinni við Sundlaugaveginn. Svo greip ég aspas með mér - vorin eru tími fyrir aspas. 

 

Ljúffengt spaghetti með tigrísrækjum, rauðum chili, hvítlauk og nýjum aspas

 

Og fljótlegri verður matargerðin ekki. 

 

Fyrir fjóra til sex

 

500 gr tígrisrækjur

1/2 rauður chili

4 hvítlauksrif

handfylli fersk steinselja

Smáræði af basil 

75 ml af hvítvíni

100 ml af rjóma

500 g spaghetti

75 g parmaostur

5-6 aspasspjót

50 g smjör

salt og pipar

 

 

Það tók eiginlega lengstan tíma að láta rækjurnar þiðna!

 

 

Sjóðið pasta í nóg af vatni. Stundum er talað um 1 L fyrir hver 100 g af pasta - en það er líklega heldur yfirdrifið, en allavega - nóg af vatni. Saltið vatnið og sjóðið pastað í kraumandi vatni - lokið á ekki að vera á pottinum. 

 

Sjóðið pastað þangað til að það er al dente - eða aðeins undir tönn þegar bitið er í það það. 

 

 

Á meðan pastað er að sjóða, bræðið smjörið á stórri pönnu og steikið chili, hvítlauk og smávegis af steinseljunni með. 

 

 

Skellið svo rækjunum á pönnuna, saltið og piprið. Steikið í smástund.

 

 

Hellið víninu á pönnuna og sjóðið upp áfengið. 

 

 

Og svo rjómi. Ekki matreiðslurjómi - alvöru rjómi!

 

 

Næst nokkur lauf af basil.

 

 

Skellið pastanu út á pönnuna.

 

 

Veltið pastanu vel í sósunni þannig að það verði vel hjúpað.

 

 

Stráið nóg af parmaosti yfir pönnuna. Sumir segja að parmaostur og fiskmeti passi ekki saman - pecorino-osturinn sé betri þar sem hann er aðeins saltari. Ég átti þennan dásamlega parmaost sem ég keypti á Ítalíu núna í byrjun maí og notaði hann auðvitað.

 

 

Pastað þarf bara nokkrar mínútur á pönnunni og þá er það tilbúið. 

 

 

Ég skar aspasinn í þunnar sneiðar og steikti þær upp úr smjöri í nokkrar mínútur - til að nota eins og skraut á pastað. 

 

 

Svo er bara að velja eitthvað ljúffengt vín til að hafa með þessum herlegheitum. Ég átti þessa til í kælinum - Marques Casa Concha Chardonnay frá 2014. Vínið er fallega strágult í glasi og það er kröftugur og nærri því sultaður ávöxtur á nefinu. Á bragðið - mikil ávöxtur, þurrt og þykkt á tungu. Fyrirtaks með þessum rétt! 

 

 

Svo er ekkert nema að taka fram gafla og skeiðar og njóta. 

 

 

Bon appetit! 

 

Endilega deilið með vinum og vandamönnum. 

 

 

 

Dásamlegir djúpsteiktir ostar; Gullostur með hvítlauksbrauði og sultu og Stóri Dímon með avakadó og sætu sinnepi

 

Sumar veislumáltíðir eru einfaldlega betri en aðrar. Og þessi var alveg einstaklega ljúffeng. Flestir sem lesa bloggið mitt vita hversu langt ást mín á smjöri, rjóma og ostum nær. Hún nær langt. Og þessa tvo rétti má nota bæði sem forrétti, góðan hádegisverð eða jafnvel sem eftirrétt.

 

Og þessi réttur er ákaflega einfaldur. Fá hráefni - blandað saman á einfaldan hátt, djúpsteikt (syndin ljúfa) og svo bara að njóta!

 

Dásamlegir djúpsteiktir ostar; Gullostur með hvítlauksbrauði og sultu og Stóri Dímon með avakadó og sætu sinnepi

 

Hráefnalisti

 

Fyrir fjóra til sex

 

1 gullostur

1 Stóri Dímón

4 egg

1 bolli hveiti

1 bolli brauðmylsna

salt og pipar

 

4-6 brauðsneiðar

2 msk hvítlauksolía

1 avókadó

blandað salat

3-4 tsk sinnep

3-4 tsk sulta

 

 

 

Ég hef margsagt það á blogginu mínu að gullostur er uppáhalds osturinn minn - og það hefur ekki breyst ennþá!

 

 

Og í öðru sæti er Stóri Dímon - sem er gerður á sambærilegan hátt - nema hvað hann er blámygluostur. 

 

 

Þetta er bara mynd til að dást að! Gullostur og Stóri Dímon eru sannarlega reisulegir ostar. 

 

 

Hjúpið fyrst með bragðbættu hveiti (salti og pipar), veltið svo upp úr eggi, svo mylsnu og svo aftur upp úr eggi og mylsnu til að fá þéttan hjúp.

 

 

Djúpsteikið nokkra í einu - hafið þá aðskilda þannig að þeir límist ekki saman. Ég steikti þessa við 170 gráður í djúpsteikingarpottinum sem ég var að fá mér! 

 

 

Steikið þá þangað til að þeir eru fallega gullinbrúnir.

 

 

Gullostinn bar ég fram á djúpsteiktu brauði með bláberja- og púrtvínssultu.

 

 

Osturinn rann út úr hjúpnum og yfir brauðið. 

 

 

Snædís kunni vel að meta þessa dásemd. 

 

 

Sama var gert við Stóra Dímon nema hvað hann skar ég niður í stangir. Hjúpaði á sama hátt og gullostinn og steikti þar til hann varð gullinnbrúnn.

 

 

Tyllti smá sinnepi á ostinn og bar fram með avókadósneiðum og salati. 

 

 

Osturinn vall út!

 

Og allir brostu út að eyrum og stundu af gleði!

 

Bon appetit!

 

 

Lungamjúkt og dásamlega ljúffengt lambalæri með sósu frá grunni og ofnbökuðum fylltum lauk

Það hefur óneitanlega verið meira að gera í lífi mínu síðan að við fluttumst til Íslands. Það er, eins og við kannski vissum, meiri hraði á lífinu á Íslandi. Eins og ég hef greint frá þá starfa ég að stærstum hluta á Landspítalanum þar sem við tökumst á við krefjandi verkefni á degi hverjum. Þó að um spítalann sé oftast fjallað á neikvæðum nótum í fjölmiðlum þá gerast þar góðir hlutir - og það er nær einvörðungu starfsfólkinu sem þar vinnur að þakka. Þessa daganna erum við að undirbúa stofnun greiningardeildar sem flýta á greiningu og svo meðferð sjúklinga á öruggan og hnitmiðaðan hátt. Hún verður sett á laggirnar þann fyrsta júní næstkomandi. Það verður spennandi!

 

Þá er einnig líf og fjör í tengslum við stofuna mína sem er staðsett á hinni margumræddu Klíník í Ármúlanum. En þar vinn ég einnig með metnaðarfullu og harðduglegu fólki við að sinna fólki með sjúkdóma í stoðkerfinu. Ég vinn mikið með Hjálmari Þorsteinssyni bæklunarskurðlækni sem svo sannarlega brennur fyrir sínu fagi. Ég tek á móti gigtarsjúklingum á stofunni minni og það er þægilegt að geta bankað á hurðina hjá honum og leitað ráða þegar mín þrjóta. Hann veit að sama skapi að hann getur alltaf leitað til mín. Þannig er best að vinna!

 

Læknirinn í Eldhúsinu hefur einnig verið á siglingu síðustu mánuði. Sjóvarpsþættirnir á ÍNN hafa, svo ég viti, fengið ágætis viðtökur. Fólk hefur gefið sig á tal við mig í kjörbúðum og spurt mig ráða eða skotið á mig skemmtilegum athugasemdum! Nú erum við á leiðinni heim frá Ítalíu þar  sem við vorum í vínsmökkunarferð til Veróna, Flórens og Toskana - það var, sko, ekki leiðinlegt! Hlakka til að sýna ykkur niðurstöðuna!

 

Þá hef ég einnig verið að vinna með Krydd og Tehúsinu, einu kryddbúð landsins, að því að koma á markað kryddblöndum sem ég bjó til í tengslum við Grillbókina mína, Grillveisluna, sem kom út í fyrra. Þar naut ég aðstoðar Omry og Ólafar. Kryddblöndurnar sem ég hafði búið til í hitteðfyrra voru góðar en þegar við útbjuggum þær með kryddunum þeirra - urðu þær beinlínis dásamlegar! Þið verðið ekki svikin!

 

Lungamjúkt og dásamlega ljúffengt lambalæri með sósu frá grunni og ofnbökuðum fylltum lauk

 

Fyrir sex til átta

 

Hráefnalisti

 

1 lambalæri

2 msk kryddblanda - Yfir holt og heiðar (mun fást í búðum fljótlega - annars kryddblanda af eigin vali)

4 msk jómfrúarolía

1 msk salt

 

Fyrir sósuna

 

1 lærleggur

2 gulrætur

2 sellerístangir

1 rauðlaukur

4 hvítlauksrif

1-2 tsk kryddblandan - Yfir holt og heiðar

2 msk jómfrúarolía

1 l vatn

200 ml rauðvín

150-200 ml rjómi

salt og pipar

safi af lærinu

 

Fyrir laukinn

 

10 laukar

10 sneiðar beikon

1 msk smjör

50 ml rjómi

50 g parmaostur

2-3 msk hvítvín

2 msk hvítlauksolía

salt og pipar

 

 

Kryddblandan - Yfir holt og heiðar - er samansett úr m.a. blóðbergi, rósmaríni, estragoni, hvítlauksdufti ásamt fleiri ljúffengum kryddum. 

 

Auðvitað má styðjast við kryddblöndu úr bókinni minni sem kom út í fyrra; Grillveislunni. 

 

 

 

Byrjið á því að úrbeina lærið. 

 

Það er best gert með því að nota flugbeittan úrbeiningarhníf. Byrjið á því að skera með lykilbeininu.

 

 

 

Skerið svo niður að lærbeininu í gegnum þynnsta hluti kjötsins.

 

 

Skerið svo varlega í kringum beinið þannig að leggurinn losni vel frá. Veltið beininu upp úr olíu og bakið í funheitum ofni þangað til að það brúnast. Setjið til hliðar fyrir sósuna. 

 

 

Takið góða handfylli af kryddinu. 

 

 

Setjið kryddið í skál og bætið salti og olíu samanvið. 

 

 

Nuddið kryddblöndunni vandlega ofan í kjötið. 

 

 

 

Bindið upp með streng, komið fyrir ofan á nokkrum niðurskornum gulrótum, lauk og sellerí.  Komið hitamæli fyrir og bakið í 180 gráðu heitum ofni þangað til að hitamælirinn er kominn í 52-56 gráður - allt eftir smekk. 

 

 

Pabbi sá um laukinn - Setjið 10 lauka í pott, fyllið með vatni og sjóðið í 15 mínútur. 

 

 

Flysjið laukinn og skerið neðan af honum svo að hann standi uppréttur, og svo ofanaf honum. 

 

 

Takið innan úr lauknum og skerið í litla bita. Vefjið beikoni utan um laukinn og skorðið með tannstöngli. Takið innvolsið úr lauknum og steikið upp úr smjörinu. Hellið víninu saman við og sjóðið upp áfengið. Saltið og piprið. Hellið rjómanum saman við og hitið að suðu og látið svo sjóða niður varlega um helming svo að hún þykkni. Bragðbætið með parmaosti. 

 

 

Komið fyrir í holunni í lauknum. 

 

 

 

Raspið svo restinni af parmaostinum yfir laukinn og sáldrið svo hvítlauksolíu yfir. 

 

 

Snúum okkur svo að sósunni. Sneiðið lauk, sellerí, gulrætur og hvítlauk og steikið í smjöri þangað til að það er fallega mjúkt og glansandi. Setjið svo beinin ofan í pottinn. 

 

 

Notið gott rauðvín - eitthvað sem manni líður vel með að njóta meðan maður er að elda. Það er, sko, ekkert verra að það sé ljómandi gott Chianti. 

 

 

Hellið víninu saman við og sjóðið upp áfengið. Setjið kryddblönduna saman við. Bætið svo við vatni og hitið að suðu og látið krauma varlega og sjóða niður um rúman helming. 

 

 

Alltaf þegar soð er gert úr beinum flýtur froða upp á yfirborðið sem kallast skum. Veiðið það bara upp úr og hendið. Þegar soðið er búið að sjóða niður, bætið þið rjómanum saman við og smakkið til með salti og pipar. Stundum þarf að djassa sósur til með sultu, sinnepi, soya ... - en það er allt eftir smekk.

 

 

Það má líka bæta vökvanum af lambinu saman við sósuna - gætið þess þó að hella ekki fitunni saman við. 

 

 

Fituna má alveg nota til að steikja forsoðnar kartöflur þangað til þær brúnast. 

 

 

Laukurinn ilmaði hreint út sagt dásamlega þegar hann kom úr ofninum. 

 

 

Lambið var stökkt að utan - en lungnamjúkt að innan - bleikt í miðju alveg eins og ég vil hafa það. 

 

 

 

Með matnum nutum við þess að drekka Masi Campofiorin frá 2013 - vín sem ég hef drukkið nokkrum sinnum áður. Þetta er einkar ljúffengt vín. Það er gert úr blöndu af þrúgum - mestmegnis Corvina, en einnig Rondinella og Molinara. Þetta er vín sem gert er með svokallaðri apassimento aðferð sem er fólgin í því að fersku Valpolicella víni er hellt saman við þrúgur sem hafa fengið að þorna í 4 mánuði (þannig skerpist á bragðtónum). Vínið er fallega rúbínrautt - ljúfur ávöxtur, plómur, þurrt og með góðu eftirbragði. Í ár er einmitt 50 ára afmæli þessa víns sem verður fagnað í sumar. Eins og kom fram hér að ofan þá erum við hjónin einmitt að koma úr vínferð þar sem komum meðal annars við hjá Masi og tókum upp sjónvarpsefni.

 

 

Hvað er betra á sunnudegi - en lambalæri með tilheyrandi! 

 

Sjúklega góð svínasíða með puru - eplum, fennel og einfaldri svínasoðsósu

 

Það hefur verið að mörgu að hyggja síðustu daganna. Nú á laugardaginn flaug ég til Englands þar sem ég hitti góðan vin okkar hjóna, Roger Duckitt, sem er búsettur í Hove í Suður-Englandi. Hann höfum við heimsótt margoft áður. Hann er lækningarforstjóri yfir bráðasviði Worthing sjúkrahússins sem hefur svipað upptökusvæði og Ísland. Hann hafði boðið okkur starfsmönnum bráðalyflækningadeildarinnar á A2 í Fossvogi í heimsókn til að kynnast þeirri starfssemi hann stýrir, sem hefur reynst afar farsæl. 

 

Þannig er mál með vexti að við erum að þróa viðlíka starfssemi á LSH þar sem við vinnum nótt sem nýtan dag við að stytta innlagnartíma sjúklinga á Landspítalanum. Ekki veitir af þar sem spítalinn er með rúmanýtingu upp á 113% síðustu mánuðina. Og þetta verður að gerast á öruggan og farsælan hátt fyrir sjúklinga og starfsmenn. Á mánudaginn komu svo 26 hjúkrunarfræðingar og sjúkraliðar í heimsókn á sjúkrahúsið og fylgdu eftir starfsfólki deildarinnar í Worthing og lærðu hvernig þau búa um hnútana.

 

Á sama tíma er ég að undirbúa vínsmökkunaferð til Ítalíu - þar sem ég og tökulið ÍNN munum heimsækja meðal annars vínhúsið Masi, Piccini og Valiano. Mikið ósköp hlakkar mig til að sýna ykkur afrakstur ferðarinnar. Konan mín verður með í för - einvala lið ÍNN mun skrásetja ferð okkar og svo verður spennandi að deila afurðinni með ykkur. Það er því í nógu að snúast. 

 

En maður verður auðvitað að elda þess á milli. 

 

Sjúklega góð svínasíða með puru - eplum, fennel og einfaldri svínasoðsósu

 

Þeir eru fáir sem ég þekki sem ekki elska purusteik. Poppuð svínafita er dásamlega bragðgóð - en mörgum finnst það snúið að elda þennan rétt. Það er í raun engin sérstök list að gera ljúffenga purusteik - bara nokkrar aðferðir sem ég ætla að sýna ykkur hérna. 

 

Hráefnalisti 

 

2 kg svínasíða

2 epli

2 hausar af fennel

5 vorlaukar

2 stjörnuanísar

3 fersk lárviðarlauf

3 msk jómfrúarolía

1 rósmaríngrein

1 hvítvínsglas

500 ml svínasoð

250 ml rjómi

50 g smjör

30 g hveiti

salt og pipar

 

 

 

Það er mikilvægt að nota vel feita svínasíðu -  öll þessi fita á eftir að sjóða niður á meðan eldun stendur og bragðbæta kjötið. 

 

 

Skerið í fituna með beittum hnífi þannig að skorur myndist í fituna. Það má biðja kjötiðnaðarmanninn að gera þetta fyrir sig eða bara nota vel beittan hníf - dúkahníf þess vegna. Nuddið salti vandlega í glufurnar. 

 

 

Sneiði eplin niður í báta, fennelið í sneiðar, vorlaukinn í bita og steikið í nokkrar mínútur í jómfrúarolíunni í ofnskúffu. Bætið svo stjörnuanísnum saman við og steikið um stund. Anísinn mun leggja til lakkrísbragð auk þess að draga umami bragðið fram í fennelinu. 

 

 

Bætið svo lárviðarlaufunum saman við. Saltið og piprið rækilega.

 

 

Og að lokum rósmaríninu. Hellið hvítvíninu saman við og sjóðið upp. 

 

 

Leggið svínasíðuna ofan á með fituna niður og steikið í nokkrar mínútur. 

 

 

Snúið svo svínasíðunni við þannig að puran vísi upp. Hellið svínasoðinu meðfram kjötinu. Setjið í 180 gráðu heitan ofn og bakið í 90-120 mínútur.

 

 

Stundum þarf að auka hitann í 220 gráður síðustu 20 mínúturnar til að fá puruna til að poppast hafi hún ekki gert það við eldunina. 

 

 

Setjið purusteikina til hliðar og síið fituna frá og hellið í pott. Þykkið með smjörbollu. Hellið rjómanum saman við og látið krauma í nokkrar mínútur þangað til að sósan þykknar. 

 

 

Berið fram með rótargrænmeti, t.d. kartöflum og gulrótum með timjan, salti og pipar.

 

 

Við nutum góðs rauðvíns með matnum - Tommasi Rafaél Valpolicella frá 2014. Þetta er ítalskur sopi sem fellur vel að matnum. Þetta er vín framleitt úr Corvina þrúgum. Fullt af ávexti, bæði í nefi og á tungu - dálítið kryddað og bragðmikið og á afar vel við feitt kjötið. Eftirbragðið með kraftmikilli eik og tannínríkt.

 

 

Kjötið var eins safaríkt og hugsast getur.

 

 

Svínasteikt er eins viðeigandi og hugsast getur á jafn langdregnu vori og við erum upplifa - alltént við það sem maður er vanur í Svíþjóð og á Englandi.

 

En það er kannski bara kostur!

 

Bon appetit!

Mögnuð hamborgaraveisla - allt frá grunni; buffin, brauðin, pæklaður laukur og heitur jalapeno

 

 

Í bókinni minni, Veislan endalausa, sem kom út fyrir jólin 2014 var ég með uppskrift af hamborgurum sem ég taldi vera fullkomnun hamborgaragerðar. Innblásturinn að þessari uppskrift kemur frá engum öðrum en Heston Blumental, sem er breskur Michelin kokkur og sjónvarpskokkur. Hann kynnti þessa aðferð í þætti sínum In search of Perfection. Hún byggir á því að meðhöndla kjötið á sérstakan hátt eins og ég mun sína ykkur hér á eftir. Og þó að hún krefjist ákveðinnar fyrirhafnar - þá er hún eiginlega fullkomin. Að minnsta kosti tvö fyrirtæki munu setja á markað nú fyrir sumarið hamborgara sem eru framleiddir með þessa aðferð í huga.

 

Þegar ég sá þátt Blumental í fyrsta skipti var ég ekki ofurseldur þessari hugmynd. En það var ekki fyrr en ég heimsótti hamborgarabúlluna Flippin Burger's í Stokkhólmi að ég beit á agnið. Sá veitingastaður var settur á laggirnar fyrir nokkrum árum af Jon Widegren sem hafði sagt upp störfum í vinnu sinni og farið í ferð um Bandaríkin til að reyna að læra hvernig ætti að gera bestu hamborgara allra tíma. Og svei mér þá - honum tókst ætlunarverk sitt! Staðurinn er svo vinsæll að biðröð er fyrir utan þegar dyrnar opnast klukkan ellefu á morgnanna og er þéttsetinn þangað til að hann lokar á kvöldin. Þangað hef ég farið í tvígang og prófað nokkra borgara sem eru hver öðrum betri.

 

Þessi færsla og uppskriftin sem er í bókinni minni - er sú sem liggur til grundvallar í dag. Ég hvet ykkur til að prófa - og hún er svo góð að þið ættuð að bjóða vinum og vandamönnum með! Þá verður borgarinn enn betri! 

 

Mögnuð hamborgaraveisla - allt frá grunni; buffin, brauðin, pæklaður laukur og heitur jalapeno

 

Fyrir tólf hamborgara

 

1500 g nautakjöt 

auka nautafita

salt og pipar

 

Fyrir brauðin 

 

450 g hveiti

15 g salt

20 g ger

2,5 dl nýmjólk

25 g hunang

35 ml olía

1 egg

örlítið vatn

sesamfræ

 

Fyrir pæklaða laukinn

 

120 ml límónu (eða sítrónusafi) 

150 ml hvítvínsedik

1 tsk sjávarsalt

1,5 tsk sykur

2-3 rauðlaukar

1 tsk oreganó

2 jalapenó-piparbelgir

 

Fyrir jalapenó-piparinn

 

20 piparbelgir

250 ml hvítvínsedik

250 ml rauðvínsedik

1 msk sjávarsalt

1 tsk kóríanderfræ

1 tsk piparkorn

1 tsk fennelfræ

1 tsk sinnepsfræ

1 tsk broddkúmen

 

 

Byrjið á því að hella mjólk í skál og bæta við gerinu og hunanginu og látið standa í tíu mínútur til að vekja gerið. 

 

Setjið svo hveitið og saltið í skál og hrærið saman. Bætið germjólkinni saman við ásamt olíunni og hrærið í um tíu mínútur. Setjið svo viskastykki yfir skálina og látið hefast í klukkustund. 

 

 

Mótið síðan 12 bollur úr deiginu og fletjið úr í 10-12 sentimetra diska. 

 

 

Látið hefast í ofni í (helst gufuofni ef þið eigið hann) við 40 gráður í 35 mínútur þangað til að bollurnar hafa tvöfaldast í stærð.

 

 

Takið þær úr ofninum og penslið með hrærðu eggi.

 

 

Stráið sesamfræjum yfir og bakið svo í 210 gráðu heitum ofni þangað til að brauðin eru fallega gullinbrún. 

 

 

Einhvern veginn svona! Látið brauðin svalna í 30 mínútur eða svo. 

 

 

Það er leikur einn að útbúa laukinn og jalapenó piparinn. 

 

Fyrir piparbelgina; Setjið edikið, saltið, sykurinn, kóríander-, sinneps-, broddkúmenfræin og piparkornin í pott og hitið að suðu - setjið til hliðar. Skerið smá rifu í piparbelgina og sjóðið svo í saltvatni (1 l vatn og 1 msk salt) í tvær mínútur. Færið piparbelinga í sótthreinsaða krukku og hellið edikblöndunni yfir þannig að piparbelgirnir séu í kafi. Geymið í ísskáp í sólarhring. Njótið. 

 

Fyrir pæklaða laukinn; Sneiðið laukinn í sneiðar og setjið í sótthreinsaða krukku. Setjið svo límónu (eða sítrónusafann) í pott ásamt edikinu, salti, sykri, oregano og hitið að suðu - látið kólna í nokkrar mínútur og hellið svo yfir laukinn. Geymið í ísskáp í sólarhring. Njótið. 

 

 

Ég keypti nautaframpart í Kjöthöllinni, rúmlega 2 kg, og smávegis af aukafitu til að tryggja að borgarinn minn yrði með ca. 20-25% fituhlutfalli. 

 

Og með einn Úlf frá Borg á kantinum - var tryggt að þetta gæti varla farið úrskeiðis! 

 

 

Skar kjötið í bita.

 

 

Hakkaði.

 

 

Og blandaði síðan þannig að fitan dreifðist jafnt um kjötið. 

 

 

Næsta skref krefst smá athygli. Þegar kjötið er hakkað í annað sinn grípur maður það til að reyna að tryggja að þræðirnir haldi sér eftir lengd sinni.

 

 

Raðaði svo á plastfilmu eftir lengdinni. Þetta er gert til þess að þegar þú bítur í eldaðan hamborgarann þá klýfurðu þræðina eftir lengdinni og borgarinn fellur jafnt á tunguna - og þannig nýtur maður hans betur. Hljómar fjarstæðukennt - en þetta er prófuð aðferð og virkar stórvel! Niðurstaðan verður kyngimögnuð. 

 

 

Síðan vefur maður plastfilmu utan um hamborgarann og þéttir hann með því að rúlla honum fram og til baka. 

 

 

Svo er kjötpylsan tekin úr plastinu og skorin í sneiðar. 

 

 

 Og svo fletur maður hann varlega út.

 

 

Svo prófaði ég einnig Úlfrúnu - sem er talsvert léttari á tungu en bróðir hennar Úlfur. Þetta er frábært öl til að hafa með ljúffengum hamborgurum eins og þessum. 

 

 

Hamborgararnir voru svo kryddaðir með salti og pipar - og að sjálfsögðu prófaði ég nýju kryddblönduna mína - El torro loco - á nokkra hamborgara.

 

 

 

Svo var bara að grilla hamborgarana. Setti bæði cheddarost og ísbúa á þá.

 

 

Eftir sólarhring leit jalapenóið svona út. 

 

 

Og rauðlaukurinn svona - fallega rauður.

 

 

 

Fyrir þá sem vildu hafa smá hita - þá skar ég jalapenó-piparbelgina í sneiðar og lagði á hamborgara með smá rjómaosti.

 

 

Þessi er með cheddar og pæklaða rauðlauknum.

 

 

Ég gæddi mér á þessum gullfallega hamborgara með piparbelgjum og svo Edmont Fallot dijon sinnepi hrærðu með örlitlu af majónesi. Klikkaður. 

 

 

Gestir fengu síðan að velja hvort þeir skoluðu kræsingunum niður með Úlf eða Úlfrúnu. 

 

Gleðilegt sumar - og bon appetit! 

 

Fiskisúpa í föstunni - pökkuð af fiski; steinbít, sjóurriða, kinnfiski, rækjum, hörpuskel og dásamlegri bláskel

Innblásturinn af þessari súpu er sóttur á veitingastað - Malmstens Fisk sem er í Saluhallen við Mårtentorget í Lundi. Þennan stað sóttum við reglulega á meðan við bjuggum í Lundi og höfum oftar en ekki gætt okkur á þessari fiskisúpu sem er í sérstöku uppáhaldi hjá ástinni minni, Snædísi. Ég margspurði kokkinn á veitingastaðnum hvernig hann gerði þessa súpu en hann var fámáll og vildi lítið ræða við mig um innihaldið í þessum ljómandi rétti. En með því að spyrja hann endurtekið um hin og þessi hráefni komst ég hægt og bítandi á sporið. Og ég er eiginlega sannfærður um að mín útgáfa sé orðin aðeins betri.

 

Og svona máltíð er kjörin veislumáltíð - hún er pökkuð af dásamlegum fiski og skelfiski og getur verið ennþá meira grand laumi maður nokkrum humarhölum í hana. Núna eldaði ég hana á skírdag upp í sumarbústað og bjó til einfaldar baguettur til að bera fram með henni. Einfalt og ljúffengt - enda þarf matseld ekkert að vera flókin!

 

Fiskisúpa í föstunni - pökkuð af fiski; Steinbít, sjóurriða, kinnfisk, rækjum, hörpuskel og dásamleg bláskel!

 

Fyrir átta til tíu

 

600 g sjóurriði

250 g hörpudiskur

300 g rækjur

400 g steinbítur

400 g kinnfiskur

500 g bláskel

2 gulrætur

2 sellerísstangir

1 laukur

5 hvítlauksrif

1 fennel

250 g sveppir

1 chili pipar

75 g smjör

300 ml hvítvín

1,5 L fiskisoð

700 ml rjómi

1 msk tómatpúré

3 fersk lárviðarlauf

3 stjörnuanísar

1-2 msk chilisósa

2 msk fersk steinselja

 

Fyrir baguetturnar

 

700 g hveiti

450 ml vatn

30 g sykur (eða hunang/síróp)

1 tsk salt

2-3 msk jómfrúarolía

50 g smjör til að pensla

sjávarsalt til að sáldra yfir

 

 

Réttast er að byrja á því að baka brauðið. Vekið gerið með smá sykri eða hunangi í volgu vatni. Blandið svo hveiti, salti og olíu í skál, hellið gerinu saman við og svo vatninu. Hnoðið í nokkrar mínútur á látið hefast í rúma klukkustund. 

 

 

 

 

Þegar deigið hefur tvö- eða jafnvel þrefaldast að stærð takið þið það úr skálinni og hnoðið það aftur rækilega í 5-10 mínútur.

 

 

Mótið í fimm lengjur og setjið á bökunarplötu.

 

 

Ég lét þær svo hefast aftur í klukkustund í 40 gráðu heitum ofni - þannig að þær tvöfölduðust í stærð aftur. Ég penslaði síðan brauðið með bráðnu smjöri, saltaði og bakaði í 200 gráðu heitum ofni í um hálfa klukkustund.

 

Ég setti nokkra klakamola í botninn á ofninum - til að mynda smá gufu - til að fá stökka og knassandi skorpu utan á brauðið.

 

 

Brauðið varð ótrúlega ljúffengt.

 

 

Skar niður laukinn, sellerí, sveppi, gulrætur, hvítlauk, fennel og sveppi og steikti við lágan hita í nokkrar mínútur þangað til að það var mjúkt og ilmandi. Saltið og piprið. 

 

 

Bætið stjörnuanís saman við. Hann leggur bæði til anísbragð (að sjálfsögðu) og svo fullt af umami! 

 

 

Fersk lárviðarlauf er hægt að fá í Melabúðinni - þau eru bragðmikil. Auðvitað má nota þurrkuð en bætið þá tveimur við. Setjið tómatpúré saman við. 

 

 

Svo var það hvítvínið. Ég notaði Vina Maipo Sauvignion Blanc úr búkollu. Það er gott til drykkjar - notið alltaf vín í mat sem þið getið hugsað ykkur að drekka. Sjóðið upp áfengið og sjóðið niður um helming. 

 

 

Ég setti svo 1,5 l af fiskisoði (vatn og kraft) og sauð upp. Bætið svo rjómanum saman við. 

 

 

Ég hafði sótt fiskinn til Högna og Arnars í Fiskbúðinni á Sundlaugaveginum. Mér finnst alltaf gaman að koma til þeirra - hráefnið er alltaf gott og þjónustan frábær. Ég sagði þeim að ég væri á leiðinni í bústað og þeir bjuggu um matinn þannig að hann myndi haldast ferskur og góður í sólarhring (hann hefði alveg þolað dag í viðbót).

 

 

Skar steinbítinn þunnt. Roðfletti sjóurriðan og skar í bita og setti í súpuna þegar sjö mínútur voru eftir af eldunartímanum. 

 

 

Skolaði kinnfiskinn og setti í súpuna. Hann þarf aðeins skemmri eldunartíma - fimm mínútur. 

 

 

Svo bláskelina beint á eftir.

 

 

Þegar þrjár mínútur voru að því að við fengjum í gogginn setti ég hörpudiskinn og rækjurnar saman við.

 

 

Ég veit ekki um ykkur en mér finnst þetta fallegt.

 

 

Punkturinn yfir i-ið var svo handfylli af ferskri steinselju.

 

 

Með matnum buðum við svo upp á þetta ljúffenga hvítvín frá Frakklandi. La Sereine Chablis frá því 2013. Þetta er vín sem er gert úr Chardonnay þrúgum eins og flest hvítvín frá svæðunum í kringum Chablis. Þaðan á ég góðar minningar frá ferðalagi okkar fjölskyldunnar í húsbíl um helstu vínsvæði Frakklands í ágúst 2010. Þetta vín ilmar af ljúfum ávexti, þurrt á bragðið en samt ávaxtakennt, sítrónukeimur og vel smjörkennt vín, eins og Chardonnay á að vera. Ágæt fylling með góðu eftirbragði - sem varir í góða stund og passar vel með matnum. 

 

 

Þetta var sannkölluð veisla í dymbilvikunni!

 

Bon appetit!

Kröftugar handhakkaðar, marókóskar lambabollur með hummus, baunum og pítusósu

 

Þennan rétt gerði ég fyrir skemmstu þegar Börkur vinur minn var í heimsókn. Þetta var rétt áður en hann byrjaði að vinna við fyrstu bíómynd sína - Mules - sem var tekin upp í Reykjavík nú fyrir skemmstu. Hann er búinn að vera að vinna að þessari bíómynd síðasta áratuginn eða svo - og gaman að sjá hvað hann var spenntur fyrir því að taka lokaskrefin að þessu verki. Mér skilst á honum að myndin verði frumsýnd nú í haust. Börkur hóf feril sinn strax að loknum menntaskóla - byrjaði að taka auglýsingaljósmyndir, seinna auglýsingar fyrir sjónvarp. Hann var einn af þremur leikstjórum Ófærðar, sem naut mikilla vinsælda. Ég var í Englandi þegar serían var sýnd þar og það var meiriháttar að verða vitni að því hversu mikla athygli hún fékk. Hann mun nú vera byrjaður að klippa bíómyndina og það verður rosalega spennandi að sjá hana. 

 

Auk þess að vera einn af mínum elstu og bestu vinum þá er hann líka liðtækur í eldhúsinu og það er afar ljúft að hafa hann í mat. Hann kann bæði að elda og að borða. 

 

En að matnum. Það kemur mér alltaf jafnmikið á óvart hvað það er erfitt að nálgast lambahakk á Íslandi. Maður hefði haldið að Íslendingar ættu fjöldann allan af uppskriftum þar sem lambahakk er notað en slíkt er ekki raunin. Ég var nýverið á fundi hjá forsvarsmönnum Sláturfélags Suðurlands og spurði einmitt út í þetta - þeir greindu frá því að þeir hefðu margoft prófað að setja lambahakk á markað en neytendur hafi ekki tekið því opnum örmum. Það fannst mér dapurlegt að heyra. Kannski að þessi uppskrift fái þá og neytendur til að breyta út af. 

 

Kröftugar handhakkaðar marókóskar lambabollur með hummus, baunum og pítusósu

 

Handa sex

 

Einn lambaframpartur

1 tsk broddkúmen

1 tsk kóríander fræ 

1 msk papríkuduft

1 msk túrmerik

2 tsk engiferduft

4 hvítlauksrif

2 msk fersk mynta

1 egg

salt og pipar

 

Meðlæti

 

250 g kjúklingabaunir (niðursoðnar)

250 g soya edame baunir (frosnar)

 

Hummus

 

1 dós niðursoðnar kjúklingabaunir

2 msk tahini

2 hvítlauksrif

1/2 tsk malað broddkúmen

100 ml jómfrúarolía

salt og pipar

 

Pítusósa

 

4 msk majónes

2 msk sýrður rjómi

1 tsk oregano (helst ferskt)

1 tsk majoram (helst ferskt)

1 tsk timíjan (helst ferkst)

1 tsk hlynsíróp

salt og pipar

 

 

Ég skar kjötið utan af beinunum og hakkaði það og setti í skál. 

 

 

Svo ristaði ég broddkúmen og kóríander á þurri pönnu.

 

 

Setti túrmerikið og papríkuduftið með lambakjötinu og fékk Vilhjálm Bjarka til að steyta koríander- og broddkúmenfræin. Sett með hakkinu. 

 

 

Skar svo niður ferska myntu - dásamlegt bragð og unaðslegur ilmur.

 

 

Hvítlaukur, salt og pipar og eitt egg.

 

 

Hnoðað vandlega saman.

 

 

 

Baunirnar voru skolaðar og steiktar upp úr heimagerðri hvítlauksolíu. Nóg af salti og pipar.

 

 

Hrærði smá steinselju og myntu saman við baunirnar áður en þær voru settar á disk.

 

 

Eins og ég sagði að ofan þá er Börkur liðtækur í eldhúsinu. Hann var settur í að steikja lambabuffin. 

 

 

Að gera hummus er leikur einn. Skolið kjúklingabaunirnar vandlega og setjið í matvinnsluvél. Blandið saman með tahini, hvítlauk, olíu og smakkið til með salti og pipar. Toppið svo hummusinn með góðri jómfrúarolíu, já, og papríkudufti vilji maður slíkt. 

 

 

Við drukkum þetta ljúffenga rauðvín með matnum. Þetta vín á rætur að rekja til Argentínu. Trivento er einn stærsti vínframleiðandinn þar í landi. Þetta Malbec vín er framleitt í Mendoza dalnum og hefur unnið til margra verðlauna. Vínið er dökkrautt, eiginlega rúbinrautt í glasi. Ilmurinn með þéttum ávaxtailm. Bragðið er kraftmikið með ljúffengum sultuðum ávexti, með súkkulaðikeim og krydduðum tónum. Heldur góðu eftirbraði sem dvelur á tungu um stund.

 

 

Þetta var einkar vel heppnuð máltíð. 

 

 

 

Við verðum að gefa lambahakkinu sjéns - þetta er dásamlegt hráefni!

 

Bon appetit!

Fantagóður fylltur sjóurriði með heilum basmati grjónum og chilisýrðrjómasósu

Þetta er í annað sinn á stuttum tíma sem ég er að elda sjóurriða. Í fyrra skiptið, sjá hér, varð það kveikja að talsverðum umræðum á netinu varðandi nafngift fisksins. Um er að ræða sjóalinn eldisfisk frá Vestfjörðum sem ber latneska heitið, Onchorhynchus mykiss, sem framleiðendur hafa gefið markaðsheitið - sjóurriði. Margur veiðimaðurinn vildi kalla þetta regnbogasilung og var ósáttur við að ég væri að láta plata mig og neytendur á sama tíma. Ég hafði því samband við framleiðendur og lagði fyrir þá fyrirspurn. Þeir sögðu að í Noregi gengi þessi sami fiskur undir nafninu fjarðarurriði (fjordtrout) en það væri eins og sjóurriði markaðsheiti fisksins. Alveg eins og fjallableikja og Klaustursbleikja. Það dugar fyrir mig!

 

En þó að það megi deila um nafnið er erfitt að deila um gæðin því að þessi fiskur, sjóurriðinn, er einkar ljúffengur matfiskur. Ég sótti hann í fiskbúðina mína, hjá Högna og Arnari í fiskbúðinni á Sundlaugaveginum. Við ræddum þessi mál fram og tilbaka - meira að segja við aðra viðskiptavini.

 

Fantagóður fylltur sjóurriði með heilum basmati grjónum og chilisýrðrjómasósu

 

Að auki hvet ég fólk til að prófa að elda heil basmati grjón - þau voru sérstaklega bragðgóð.

 

1,2 kg sjóurriði

250 g rjómaostur

1/2 rauður chili

2 hvítlauksrif

2 cm engifer

2 tsk chilisósa

1 tsk hunang

1 tsk ferskur graslaukur

1 tsk fersk steinselja

1 tsk ferskt basil

salt og pipar

 

1 dós sýrður rjómi

1 msk chilisósa

1 tsk hunang

salt og pipar

 

300 g heil hrísgrjón

2 msk smjör

2 msk ferskur graslaukur

 

 

Einhver sstaðar verður að byrja. Og það er meira en lógískt að byrja á fyllingunni. Ég notaði tvær svona dósir af hreinum rjómaosti ...

 

 

... sem ég bragðbætti síðan með chili, engifer og hvítlauk. 

 

 

Chilisósu - það má að sjálfsögðu nota sæta chilisósu. En þá er vit í því að sleppa næsta skrefi. 

 

 

Þar sem chilisósan sem ég notaði hefur ekki mikla sætu bætti ég smáræði af fljótandi hunangi saman við. Svo setti ég fersku kryddjurtirnar saman við. 

 

 

 

 Næsta skref var að blanda þessu vandlega saman.

 

 

Svo var það að huga að sjóurriðanum.

 

 

Ég prófaði að skera hann í sneiðar fyrst.

 

 

Sem ég síðan opnaði með flugbeittum hníf.

 

 

Svo prófaði ég einnig að vera með stærri bita sem ég síðan fyllti með rjómaostsblöndunni.

 

 

Þetta var svo bundið saman með þræði og smá graslauk; ég ætlaði að binda með graslauknum en hann hélt ekki nógu vel.

 

 

Setti síðan í eldfast mót og penslaði með japanskri soyasósu.

 

 

 

Hrísgrjónin voru soðin skv. leiðbeiningum, velt upp úr smjöri, smá salti og toppuð með graslauk.

 

 

Sjóurriðin heppnaðist dásamlega. Vatt mér síðan í sósugerðina; blandaði sýrðum rjóma saman við chilisósu, hunang og smakkaði til með salti og pipar. 

 

 

Með matnum drukkum við þetta fyrirtaks franska hvítvín. Mér þykir alltaf vænt um vín frá Chablis enda hugsa ég ávallt til dásamlegs sumarleyfis sem við fjölskyldan áttum 2010 þegar við ferðuðumst um héruð Frakklands; Champagne, Djion, Jura og Alsace. Þetta vín er einkar ljúft, enda er það framleitt úr Chardonnay þrúgum, er fallega gult á litin, smjörkennt og ávaxtaríkt á bragðið með ágætu eikuðu og feitu eftirbragði sem lifir um stund á tungunni. 

 

 

Þetta var sannkölluð veislumáltíð.

 

Bon appetit!

Ljúffenga skúffukakan hennar Röggu - ný kynslóð í eldhúsinu, allir geta bakað!

 

 

Þegar ég var lítill, ætli ég hafi ekki verið um átta ára gamall, lærði ég að gera skúffuköku ekki svo ólíka þessari. Það var hún móðir mín, Lilja María, sem kenndi mér að gera uppskrift af skúffuköku sem að vissu leyti tryggðu mér sess í annars nokkuð stormasömum grunnskólabekk í Æfingaskólanum (núna Háteigsskóli). Það var nokkuð auðveld leið inn að hjörtum bekkjarfélaga minna að geta auðveldlega snarað fram skúffuköku að loknum skóladegi.

 

Sú uppskrift er svo sannarlega ljúffeng en í henni er óheyrilegt magn af sykri! Ég hef greint frá henni áður á blogginu, en þá var það elsta dóttir mín, Valdís, sem bakaði hana í það skiptið, sjá hérna. Ég hef því í gegnum árin verið að prófa uppskriftir sem innihalda minni og minni sykur. Ég byrjaði á því eftir að einhver lesandi benti mér á þá augljósu staðreynd að kakan innihélt hvorki meira né minna en 450 g af sykri. Sem er fáranlega mikið.

 

Hér er því tilraun til að minnka strásykurinn og setja eitthvað annað sem gefur sætu, í þetta skipti meira af dökku súkkulaði sem er skömminni skárri en hvítur sykur. Auðvitað má skipta konsúm súkkulaði út fyrir en dekkra súkkulaði - en þessi, eins og margar aðrar uppskriftir eru í stöðugri þróun.

 

Og það er gott að koma heim eftir göngutúr í Elliðaárdalnum og gæða sér á volgri skúffuköku og mjólkurglasi, eða hvað?

 

Ljúffenga skúffukakan hennar Röggu - ný kynslóð í eldhúsinu, allir geta bakað!

 

375 g hveiti

150 g sykur

2 tsk lyftiduft

1 tsk natron

3 msk kakó

1 1/2 tsk salt

300 g konsúm súkkulaði

200 g smjör

3 egg

1 eggjarauða

3,5 dl mjólk

 

fyrir kremið

 

80 ml rjómi

100 g konsúm súkkulaði

1 msk smjör

 

 

Fyrst er að blanda þurrefnunum saman; hveitinu, sykrinum, saltinu, natróni og lyftidufti í skál.

 

 

Ragga Lára er að læra að brosa fyrir myndavélar. Bætið svo kakóinu saman við.

 

 

Bræðið svo smjörið og súkkulaðið saman í potti.

 

 

Til að gera kökuna aðeins ríkari notaði ég þrjú egg og eina eggjarauðu tilviðbótar.

 

 

Röggu Láru tókst að blanda þessu vandræðalítið saman við ásamt mjólkinni og súkkulaðibráðinni. 

 

 

Hrært vandlega saman og svo sett í smurða ofnskúffu.

 

 

Kakan var bökuð í 30 mínútur við 180 gráður.

 

 

Kremið var einfalt. Bræddi súkkulaði í rjómanum og blandaði svo smjörinu saman við. Til að kæla það niður hraðar (Ragga var orðin óþreyjufull að smakka) var kremið kælt útí í snjónum.

 

 

Ragga Lára var alveg á því frá upphafi að það þyrftu að vera hvít korn á kökunni því þá væri hún best.

 

 

Kakan varð safarík og ljúffeng. Mikið súkkulaðibragð. 

 

 

 

Mér tókst að fá dóttur mína til að staldra við í smástund til að fá að smella mynd af henni með kökuna. Henni lá á að smakka.

 

 

 

Enda er leikurinn gerður til þess.

 

Bon appetit!

Seiðandi sjóurriði í salti með sítrónutimjan-sýrðrjómasósu og graslaukskartöflum

 

Ég hef verið vinur Högna og Arnars fisksala á Sundlaugaveginum um langt skeið. Ég kynntist fyrst Steingrími sem átti fiskbúðina fyrir mörgum árum en hann hafði rekið hana um áratugaskeið. Ferskur fiskur er eitthvað sem maður saknar hvað mest þegar maður býr lengi erlendis. Það sem Svíar og Englendingar túlka sem ferskan fisk er ekki það sama og við túlkum sem ferskan fisk - það er eiginlega öllum sem búið hafa erlendis morgunljóst. Ekki það sé ekki hægt að nálgast slíkt á meginlandinu, bara það er ekki eins gott og ferskt og maður fær á Íslandi. Og já, ég veit að mörgum finnst verðið á fiski hátt á Íslandi - en prófið bara að fara á fiskmarkað í Lundi eða Köben og kaupa sama hráefni fyrir það verð sem við fáum að kaupa það á Íslandi. Ekki sjéns! 

 

Ég rakst á þennan sjóurriða í borðinu hjá þeim nú nýverið - og af því að ég er nokkuð forvitinn fiskneytandi þá tók ég eftir því að hann hafði ekki verið í boði áður. Þetta er fiskur sem er alinn í sjókvíum á Vestfjörðum, bæði í Önundarfirði og einnig í Dýrafirði. 

 

 

Og það var alveg ljóst að ég varð að prófa þennan fisk. Og hann reyndist afar ljúffengur. Skömmu síðar óskaði ég eftir að fá heilan fisk til að prófa þessa uppskrift. Að elda heilan fisk í salti. Hvernig stóð eiginlega á því að ég hafði aldrei gert þetta áður þar sem þetta er meiriháttar leið til að elda. 

 

Þessi leið - að baka fisk í salti er ævaforn. Fyrstu lýsingar á þessari uppskrift eru frá því fjögur hundruð ár fyrir Kristburð í textum sem á ensku eru kenndir við Archestraus Life of Luxury sem sumir telja elstu matreiðslubókina. Hann var Grikki sem bjó á Sikiley sem eldaði dásamlega rétti meðal annars þennan sem hann bragðbætti með smáræði af timjan eins og ég geri hérna. Upprunalega uppskriftin kallar eftir hvítum fiski en ég var svo heppinn að ég  átti kælibox með sjóurriða. Þetta hefur án efa verið veislumáltíð þar sem salt var ekki á hversmanns borðum á þessum tíma. 

 

Það er vel hægt að ferðast um heiminn í tíma og rúmi í gegnum bragðlaukanna. Með þessari uppskrift hverfum við til Miðjarhafsins fyrir 2400 árum síðan. 

 

Slíkt ferðalag getur ekki verið annað en stórkostlegt. 

 

Seiðandi sjóurriði í salti með sítrónutimjan-sýrðrjómasósu og graslaukskartöflum

 

Fyrir sex

 

1 heill sjóurriði

2 kg salt

handfylli blóðberg

8 eggjahvítur

2 sítrónur

15 greinar af fersku timíjan

 

Fyrir sósuna

 

1 dós af sýrðum rjóma

2 msk majónes

lauf af 10 greinum af tímjan

1 msk blóðberg

1 tsk hlynsíróp

salt og pipar

 

1 kg kartöflur

2 msk hvítlauksolía

2-3 msk saxaður graslaukur

 

 

Þessir fiskar voru myndarlegir. Ég geymdi þá út á palli í snjóskafli fram á kvöldverði þar sem ég kom þeim ekki inn í ísskápinn hjá mér. 

 

 

Við saltáhugamenn eigum að sjálfsögðu til stóran poka af salti. Ég átti nóg af grófu sjávarsalti frá Saltverki.

 

 

 

Ég blandaði handfylli af blóðbergi saman við saltið. 

 

 

Svo var bara að blanda eggjahvítunum saman við. Það hjálpar hjúpnum að mynda skel sem lokar fiskinn inni í ofninum. 

 

 

Þeir höfðu slægt fiskinn og afhreistrað hann fyrir mig. Ætli þetta hafi ekki verið rúmlega 3 kílógramma fiskur. 

 

 

 

Skar svo sítrónur í sneiðar og raðaði inn í kviðarholið ásamt 10 greinum ag timíjan.

 

 

Útbjó beð af salti. 

 

 

Hrúgaði svo restinni af saltinni ofan á. Bakaði í 180 gráðu heitum ofni í 50 mínútur.

 

 

 

Flysjaði og sauð kartöflur í söltuðu vatni. Hellti vatninu frá og velti svo upp úr graslauk og hvítlauksolíu. Salt og pipar.

 

 

Með matnum nutum við Tommasi Le Rosse Pinot Grigio frá því 2015. Þetta er ítalskt hvítvín frá Norð-austurhluta landsins. Þetta er létt og mjög auðdrekkanlegt vín. Gott ávaxtabragð, smá sæta - ferskir bragðtónar. Passaði vel með bæði við undirbúninginn og með matnum. 

 

 

Eftir tæpa klukkustund birtist svo þessi dásemd.

 

 

Braut saltskelina svo varlega ofan af.

 

 

Svo var bara að veiða fiskinn varlega ofan af.

 

 

Fiskurinn var einstaklega safaríkur - þó ótrúlegt megi virðast var hann ekki saltur!

 

 

Borinn fram með þessari einföldu sýrðrjómasósu. Blanda snöggvast saman sýrðum rjóma, mæjónesi, fersku tímjan, einni matskeið af þurrkuðu blóðbergi, smá sírópi og svo salt og pipar.

 

Þetta var sannkölluð veislumáltíð. 

 

Bon appetit!