Brandade du eglefin, saumon et les crevettes avec pain de seigle et de beurre (plokkfiskur með rúgbrauði og smjöri)

Það varð að láta þetta hljóma eitthvað flottar heldur en bara - plokkfiskur. Mér finnst plokkfiskur eitthvað dapurlegt heiti yfir rétt sem flestum finnst ansi góður. Þessi franski titill er aðeins meira sexy. Jæja, fiskur á mánudegi, eins og hefðbundið er og maður er alinn upp við. Við hjónin höfum verið að reyna að vera vinna í því að elda meiri fisk og þetta voru svona tilburðir til þess. Ekki veitir af eftir þessa miklu kjöthátíð sem jólin eru.

Eins og ég hef sagt frá áður þá hefur mér ekki litist nógu vel á fiskinn sem er seldur í verslunum hérna. Þetta er sennilega bara fordómar í mér. Hef þó núna prófað að kaupa ferskan fisk.  Keypti um daginn ferksvatnskarpa í Saluhallen sem ég bakaði í ofni með blöndu af brauðmylsnu, steinselju, hvítlauk, jómfrúarolíu, salti, pipar, ferskum sítrónusafa. Þetta varð að svona hjúp ofan á fisknum - heppnaðist ágætlega. Borið fram með hrísgrjónum og einfaldri creme fraiche sósu. Bragðgott.

Allavega. Fyrir nokkru fékk ég að gjöf pakka af íslenskri sjófrystri ýsu frá góðu vinafólki okkar sem er búsett í Kaupinhöfn. Þau hafa verið dugleg að gauka að okkur íslensku fiskmeti; þorsk, saltfisk og nú síðast ýsu. Frábært fólk! Almennt er ég ekki mikill ýsumaður, sennilega þjáist ég af því að hafa verið ofskammtur sá fiskur í æsku af henni móður minni - en hún er mikil baráttukona fyrir ýsunni.  "ýsa í öll mál"- hún á ábyggilega eftir að hringja í mig á eftir útaf þessu - sem er ágætt - það er alltaf gott að heyra í henni mömmu!

Plokkfiskur er alltént eitthvað sem mig hefur langað til að gera lengi. Plokkfiskur er okkar útgáfa af brandade du morue - frægur franskur réttur, sem er gerður úr saltfisk, jómfrúarolíu, salt, pipar og mjólk/rjóma. Sumstaðar er settur hvítlaukur, öðrum laukur og á öðrum stöðum kartöflur. Þetta er gjarnan maukað og síðan borið fram kalt. Við kjósum að hafa þetta aðeins grófara og heitt. 

Brandade du eglefin, saumon et les crevettes avec pain de seigle et de beurre (plokkfiskur með rúgbrauði og smjöri).

Ég djassaði þetta aðeins upp með því að bæta við laxi og nokkrum rækjum. Fyrst steikti ég smátt saxaðan gulan lauk, lítin rauðlauk og nokkur smátt skorin hvítlauksrif upp úr smjöri og jómfrúarolíu. Þegar þetta var orðið mjúkt bætti ég hveiti - smávegis í senn (þarna fær maður í raun mjúka smjörbollu), sem maður síðan bætur mjólk útí þar til að maður fær þykkan jafning. Þvínæst nokkrum kartöflum skornum í bita. Þá bætti ég soðinni ýsu (mest af henni - kannski 600 gr), laxabita og svo handfylli af rækjum. Átti einnig smá afgang af hvítum kastala sem ég skar útí - kannski 30-40 gr. Svo nóg af salti og pipar. Skreytt með nóg af ferski flatlaufssteinselju.

Borið fram með sænsku rúgbrauði og smávegis smjörklípu. 

Athugasemdir

[Hildigunnur Rúnarsdóttir, 13.1.2009 kl. 22:59]

Er það sænska betra en íslenskur þrumari (enginn vandi að baka slíkan, ef ekki). Ég man bara eftir vondu saltlausu sænsku brauði, hefur þeim farið fram?

[Ragnar Freyr Ingvarsson, 14.1.2009 kl. 07:26]

Sael Hildigunnur.

Islenskur thrumari er miklu betri. Hef aldrei bakad slikan en nog finnst af uppskriftum a netinu.

Ragnar

[Hólmdís Hjartardóttir, 14.1.2009 kl. 10:10]

Góður plokkfiskur er lostæti!  Svo ótrúlega sem það hljómar var sá besti sem ég hef fengið í matsalnum á Landakoti! Mig grunar að það hafi verið saltfiskur í honum með ferskum fiski. Svo þarf mikinn pipar.

[Kristín Björg Þorsteinsdóttir, 14.1.2009 kl. 11:27]

Þetta er girnilegt!

Besti plokkfiskur sem ég hef smakkað var á hótelinu á Hellnum 26. júlí 2006

[Tinna Ólafsdóttir (IP-tala skráð) 16.1.2009 kl. 16:55]

Sæll, ég les bloggið þitt reglulega og fæ innblástur, virkilega skemmtilegt.

Bý núna einnig í Svíþjóð og hef einmitt verið að rembast við að borða fisk án mikils árangurs. Helst að sushi sjái mér fyrir omega-3 þessa dagana. Ég er eins og þú, alveg viss um að enginn fiskur komist með tærnar þar sem hinn íslenski hefur hælana, en það er þá helst í plokkfiski sem mér tekst að koma þessum sænska niður. Ég pipra plokkarann alltaf vel og set helst dálítið af cayenne líka. Ég hef líka haft þann siðinn á að ef gestir eru í mat fái hver og einn að krydda eina umferð þangað til allir eru sáttir.

[Sigrún Aðalsteinsdóttir, 17.1.2009 kl. 18:15]

Ég hef aldrei á ævinni getað borðað plokkfisk. Alveg sama hvað hann er djassaður eða rokkaður upp.  Þó hef ég oft reynt, en þurft frá að hverfa niðurlút mjög, enda lít ég ekki svo á að ég sé matvönd að eðlisfari, en plokkari og lúða, ég bara get ekki borðað það. Et nánast allt annað að bestu list (nema enginn súrmatur hér).