Flankasteik, elduð undir áhrifum frá Kóreu, með kínakáli á tvo vegu - grilluðu, kimchi og hrísgrjónum

 

Er ekki óhætt að segja að sumarið sé hálfnað? Hálfur júlí er liðinn og maður er svo þakklátur fyrir þessa frábæru daga sem við höfum fengið síðan um miðjan maí. Og þegar veðrið leikur við mann er lítið annað að gera en að grilla. Meira að segja núna þegar "ekta" íslenskt sumar er farið að láta á sér kræla - með skýjahulu og einstaka rigningardropum er óhætt að halda því fram að þó að það myndi rigna fram á haust - að þetta hafi verið besta sumarið í manna minnum. 

 

 

 

Flankasteik er ljúffeng nautasteik sem verður gjarnan seig - sé illa með hana farið en fari maður rétt með hana rétt - verður hún ekki bara ljúffeng og bragðgóð - þá verður hún líka lungamjúk. Galdurinn er að marinera hana aðeins áður, þannig brýtur maður niður vöðvaþræðina og svo gildir að elda hana ekki of lengi. Þá á hún það til að dragast öll saman og verða seig. Þá gildir einnig að sneiða bitann niður á réttan hátt - og skera þvert á vöðvaþræðina. Sé þessari aðferð fylgt verður steikin safarík og góð og það á mjög viðunnandi verði. 

 

Flankasteik, elduð undir áhrifum frá Kóreu, með kínakáli á tvo vegu - grilluðu, kimchi og hrísgrjónum

 

Eins og þið sjáið er hráefnalistinn  úr öllum áttum - en undir aðaláhrifum frá Kóreu!

 

Fyrir 4-6 manns

 

1 kg flankasteik

5 cm engifer

4 hvítlauksrif

1 rauður chilipipar

1 msk sesamolía

2 msk rauðvínsedik

2 msk mírin

safi úr hálfri sítrónu

4 msk soya sósa

4 msk jómfrúarolía

salt og pipar

handfylli fersk steinselja, mynta og graslaukur

 

1 kínakálshaus

4 msk hvítlauksolía

1 rauður chili

salt og pipar

 

Kimchi súrkál

 

Hrísgrjón

 

 

Flankasteikin er þunn og það þarf oftast lítið að snyrta hana.

 

 

Sneiðið hvítlaukinn, chili og engifer og nuddið við kjötið ásamt jómfrúarolíu, salti og pipar.

 

 

Blandið svo saman við rauðvínsediki, mirin, sesamolíu og sítrónusafa.

 

 

 

Bætið svo kryddjurtunum saman við og látið marinerast í að minnsta kosti klukkustund - meira er betra. 

 

 

Sneiðið kínakálið, fyrst í helminga og starið svo í smástund á mynstrið sem verður til í náttúrunni.

 

 

Skerið svo í þriðjunga. Penslið með hvítlauksolíu og dreifið chilipiparnum yfir.

 

 

Það er skynsamlegt að setja kínakálið á grillið fyrst þar sem það tekur aðeins lengri tíma að verða tilbúið.

 

 

Svo er bara að keyra upp hitann á grillinu. Það þarf ekki að grilla flankann nema í tvær mínútur á hvorri hlið.

 

 

Eftir að kjötið hefur fengið að hvíla í nokkrar mínútur - er það sneitt niður í þunnar sneiðar. Ég skreytti það með nokkrum graslauksblómum sem voru nýútsprungin þegar ég var að elda þennan ljúffenga rétt.

 

 

Auðvitað ætti ég að vera búinn að útbúa mitt eigið kimchi - það er nógu einfalt - en það hafði ég ekki gert og því hafði ég keypt þetta út úr búð. Þetta Kimchi rýfur aðeins í og er sérlega bragðgott. 

 

 

Með matnum buðum við uppá Beringer Knights Valley Cabernet Sauvignion frá 2014. Þetta er vín sem ég hef smakkað áður, enda er það ljúffengt. Hafði sótt mér þessa í tollinn þegar ég var á ferðinni síðast. Þetta er mjög kraftmikið vín. Mikið af dökkum ávexti í sopanum - með góðu jafnvægi, mjúkt og langt eftirbragð. 

 

 

Sósan var eins einföld og hugsast getur. Ég sauð upp marineringuna af kjötinu - og lét krauma um stund til að sjóða hana niður og þétta sig. Setti síðan klípu af smjöri til að fá gljáa og dýpt í sósuna.

 

Svo var bara að setjast niður og njóta.

 

Verði ykkur að góðu

 

------

 

 

 

Flest hráefnin í þessari færslu fást í verslunum Hagkaupa

 

Besta rjómalagaða sveppasósan? - hvernig er hún eiginlega gerð? Borin fram með grilluðum kjúklingi, nýuppteknum kartöflum á dásamlegu sumarkvöldi!

 

Ég elska rjómalagaðar sveppasósur! Það er öllum ljóst sem lesa þetta blogg reglulega. Ég held að ég hafi gert vel flestar gerðir af sveppasósum - allt upp í það sem ég kallaði sveppuðustu sveppasósuna, en um hana má lesa hérna. Í fjórða þætti Lambið og miðin - þar sem við vorum í Flatey að fara að bera fram holulamb fyrir svanga eyjaskeggja - þá hrærði ég í eina ljúffenga sveppasósu. Sælgæti.

 

Og mér finnst svona sveppasósur eiginlega passa með hvaða kjöti sem er - ég hef borðað þær með nautakjöti, svínakjöti, lambi og kjúklingi - þannig að einhver gæti spurt sig - af hverju í ösköpunum er hann þá að blogga um þetta aftur...og aftur? 

 

 

Hugmyndin spratt í heimsókn minni á Flúðir í seinustu viku. Mér bauðst að heimsækja nokkra grænmetisbændur og sjá hvaðan grænmetið okkar kemur. Þar tók á móti okkur Georg Ottósson sem rekur fyrirtækið Flúðasveppi sem gekk með okkur um fyrirtækið og sýndi okkur hvernig þau framleiða bæði hefðbundna sveppi (þennan hvíta, sem er algengastur) og einnig kastaníu- og portobellosveppi. 

 

 

Það er merkilegt að sjá svona mikið af sveppum - fallega hvíta í svartri moldinni (sem er ræktuð og moltuð á staðnum).

 

Við spjölluðum um daginn og veginn - og að sjálfsögðu barst talið að matargerð, sérstaklega þegar við sátum og snæddum súpu á veitingastaðnum þeirra, Farmer's Bistro. Þar er borin fram sveppasúpa, (en ekki hvað?) Og hún er déskoti góð - auk þess að þau bera fram nokkrar tegundir af heimagerðu brauði (byggbrauðið var æði) og allskonar meðlæti. Samtalið barst að uppáhalds sósunni minni, rjómalagaðari sveppasósu - og endaði spjallið með því að ég ætti að prófa nokkrar uppskriftir - og komast að því, eitt skipti fyrir öll - hvernig gerir maður bestu sveppasósuna?

 

Besta rjómalagaða sveppasósan? - hvernig er hún eiginlega gerð? Borin fram með grilluðum kjúklingi, nýuppteknum kartöflum á dásamlegu sumarkvöldi! 

 

Og einfaldleikinn er líklega besta svarið - nota fá hráefni - en reyna að kitla fram allt það sem hvert hráefni hefur upp á að bjóða. 

 

Georg leysti mig út með einum kassa af portobello sveppum og svo öðrum af klassískum Flúðasveppum (champignions) og með áskorun um að gera bestu sveppasósuna.

 

Og þessi útgáfa er einföld - alger klassík. 

 

Hráefnalisti

 

500 g sveppir

1/2 hvítur laukur

2 hvítlauksrif

2 lárviðarlauf

250 ml rauðvín

500 ml kjúklingasoð (500 ml vatn, 1 msk kjúklingakraftur)

250 ml rjómi

salt og pipar

 

Meðlætið var svo;

 

2 heilgrillaðir kjúklingar á teini, sjá hérna

 

1 kg af nýuppteknum kartöflum frá Auðsholti í Bláskógabyggð

100 g smjör

2 greinar ferskt rósmarín

salt og pipar

 

Fallegt salat úr nýju íslensku grænmeti sem ég hafði fengið gefins á ferðalagi mínu um Suðurlandið á föstudaginn var.

 

 

Sveppirnir voru skornir gróflega niður. 

 

 

Í alvöru eldhúsum mun þessi skurðaraðferð kallast "hrossaskurður" - en fagmaður (Baldur yfirkokkur á Skihotel Speiereck) kallaði aðferð mína því nafni. En mér finnst gott að finna fyrir sveppunum í sósunni. 

 

 

Ég byrjaði á því að brúna smátt skorinn lauk, helminginn í einni pönnu, og hinn helminginn í hinni í 50 g af smjöri. Steikti laukinn við lágan hita í um 10 mínútur eða svo.

 

 

Þá bætti ég sveppunum saman við - Flúðasveppunum í eina pönnuna og svo portobello í hina og steikti í 15 mínútur eða svo - þangað til að sveppirnir voru brúnaðir. Þegar nokkrar mínútur voru liðnar af steikingunni bætti ég hvítlauknum saman við - tveimur rifjum í hvora pönnu ásamt tveimur lárviðarlaufum. 

 

 

Þegar sveppirnir voru búnir að fá á sig fallegan lit setti ég vínið saman við sem ég sauð niður um helming. Svo vatn, svo kjúklingakraft, sauð upp og svo niður um þriðjung. Þá bætti ég rjómanum saman við og lét krauma í um hálftíma.

 

Varðandi soðið þá notaði ég kjúklingakraft af því að ég var að elda kjúkling - væri ég með naut, lamb ... myndi ég nota viðeigandi kraft. Einfalt.

 

 

Báðar sósurnar voru ljúffengar - sú sem var gerð úr Flúðasveppunum var með sýrðari keim og jafnvel pínu "floral" bragði - smá blómakeim. 

 

 

Það kom mun meira sveppabragð - meira umamibragð af portobellosveppunum. Í raun heppnaðist sú sósa betur - gestir voru spurðir og flestir voru sammála um niðurstöðuna. 

 

 

Nýjum kartöflum var komið fyrir í eldföstu móti. Smá olíu var sáldrað yfir og svo klípum af smjöri tyllt ofan á ásamt rósmaríni. Saltað og piprað. Bakað í 45 mínútur í 200 gráðu heitum ofni. 

 

 

Hrærði í kartöflunum í tvígang á eldunartímanum og þá urðu þær svona fallega gullnar og stórkostlega ljúffengar.

 

 

Kjúklingurinn var þræddur upp á tein, kryddaður og eldaður í sjö korter undir grilli inni í ofni. Hægt er að sjá uppskrift, hérna.

 

 

Með matnum drukkum við Beringer Knights Valley Cabernet Sauvignion frá 2014. Þetta er bandarískt Cabernet - vel kraftmikið vín - pakkað af dökkum ávexti en mjúkt á tungu með ljúfu og löngu eftirbragði.

 

 

 

Þetta var sannkölluð veislumáltið.

 

Og svona er besta sveppasósan gerð! Hún er svo einföld. Galdurinn er að steikja laukinn og sveppina á lágum hita - þannig nær maður öllu bragðinu fram, og maður finnur það í sósunni, hversu mikið bragð er hægt að fá út úr þessu hráefni.

 

Verði ykkur að góðu!

 

------

 

 

 

Flest hráefnin í þessari færslu fást í verslunum Hagkaupa

Ótrúlega ljúffengur eftirréttur með íslenskum berjum, vanillubættum rjóma og pekankarmellumulningi

 

Þetta er meiriháttar eftirréttur - og gerist eiginlega ekki sumarlegri. Ég verð þó eiginlega að játa að þessi uppskrift er aðeins meira en bara innblásin af annarri uppskrift - hún er næstum því stolin. Ég reyndi þó að breyta nokkrum smáatriðum til að reyna að gera hana að minni.

 

Ég hef undanfarið verið að horfa á þættina The Chef Show þar sem Jon Favreau (leikari og leikstjóri) fer með aðalhlutverkið ásamt kokkinum Roy Choi þar sem þeir endurgera marga rétti úr bíómyndinni Chef sem kom út árið 2014 og er í miklu uppáhaldi hjá mér. Þar leikur hann kokkinn Carl Caspar sem endurvekur feril sinn með því að reka Food Truck ásamt syni sínum og vini. Þessi mynd ber þess glögglega merki að fagmenn í eldhúsinu eru á bakvið tjöldin en kokkurinn Roy þjálfaði Jon í eldhúsinu svo að aðferðir hans og matur bæri fagmannlegan blæ. Og það gerir hann svo sannarlega.

 

Myndin er full af dásamlega girnilegum mat - meðal annars eftirrétti sem þessi er byggður á.

 

Ótrúlega ljúffengur eftirréttur með íslenskum berjum, vanillubættum rjóma og pekankarmellumulningi

 

2 box af jarðaberjum

2 box af hindberjum

2 box af brómberjum

handfylli af bláberjum

2 msk sykur

2 dl Grand Marnier

250 ml rjómi

1 msk sykur

2 tsk vanilludropar

100 g sykur

15 pekanhnetur

mynta til skreytingar

 

 

 

Byrjið á því að útbúa sykurbráðina. Hellið sykrinum á þurra pönnu og hitið upp. Sykurinn fer að leysast upp í jöðrunum fyrst og þá er hann dreginn inn að miðju. Þegar sykurinn er bráðinn er hnetunum bætt saman við og sykurinn látinn brúnast lítillega. Þá er sykurhnetubráðinni hellt í ofnskúffu og látin kólna og við það harðnar hún og verður eins og gler.

 

 

Þá er hún mölvuð niður og sett í matvinnsluvél og tætt niður.

 

 

Hún er tætt niður þangað til að hún er orðin að fínni mylsnu.

 

 

Næst er að huga að berjunum. Skolið þau undir köldu vatni og setjð í skál.

 

 

Sjáið þessa dásamlega fallegu liti. Það gleður mann einstaklega að vinna með svona fallegt hráefni. Berin voru öll í heilu lagi, nema jarðaberin sem ég sneiddi í þrjár sneiðar. 

 

 

Ég bætti sykri við berin og einum sjúss af Grand Marnier. Grand Marnier er ljúffengur og sætur appelsínulíkjör. Vilji maður sleppa áfenginu mætti nota skvettu af appelsínusafa og börkinn af hálfri appelsínu - smátt saxaðri.

 

 

Ég handþeytti rjómann og bætti við smá sykri og vanilludropum og þeytti áfram þangað til að rjóminn var eins og mjúkir koddar. Tyllti svo kúfaðri matskeið í hverja skál.

 

 

Sáldraði að lokum sykur- og pekanmylsnunni yfir. Og skreytti svo með myntulaufi.

 

 

 

Þetta var geggjaður eftirréttir - og allt var borðað upp til agna. 

 

------

 

 

 

Flest hráefnin í þessari færslu fást í verslunum Hagkaupa